Դիտել ելատեքստը

{{info|Seven Simple Daily Prayers}}<br> 

Չաղոթելն իրական երջանկության մեծ թշնամին է: Եթե մենք դադարում ենք աղոթել, կամ մերժում ենք աղոթել, մենք մեզ անջատում ենք ամենաբարձր և լիակատար ուրախության աղբյուրից: Դուք չունեք, որորվհետև չեք խնդրում (Հակոբոս 4:2): 

Բայց նույնիսկ մեզանից նրանք, ովքեր աղոթում են, կարող են հայտնվել աղոթի լիությունը կորցնելու վտանգի առաջ, քանի որ մենք ընկնում ենք ծանոթ բառերի և կրկնվող խնդրանքների հնացած փոսի մեջ: Մենք ամեն օր արթնանում ենք, ասում նույն աղոթքները և զարմանում, թե ինչու չէ այն ավելի իրական և կյանք փոխող: 

Մինչ մենք քայլում ենք սովորության ստվերի հովտով, մեզանից շատերը խոնարհում են իրենց գլուխները և հույսով սպասում ավելի լավ օրերի: Բայց Աստվածաշունչը շատ հաճախ և շատ բարձր է խոսում աղոթքի մասին, որպեսզի այստեղ մենք երկար մնանք: Այո, մենք կարող ենք անգիր իմանալ տերունական աղոթքը, բայց այս հինգ տողերը մեր միակ ուղեցույցը չեն աղոթելու համար: Աստված մեզ մեր աղոթքի ամենօրյա սովորություններից դուրս գալու բազմաթիվ ուղիներ է տվել: Վերցնենք, օրինակ, Սաղմոս 86-ը. Ահա յոթ պարզ ամենաօրյա աղոթքներ՝ վերցրված Դավթի աղոթքից: 

'''1. Լսիր իմ աղոթքը:''' 

:Ականջ դիր իմ աղօթքին, ով Տէր. Եւ մտիկ արա իմ աղաչանքի ձայնին։ (Սաղմոս 86:6)

Դավիթը աստվածային ներշնչմամբ Աստծուն ուղղված երգ-աղոթքների մի ամբողջ գիրք է գրել, այսպիով դուք կմտածեք, որ թերևս նա իմանում էր, որ Աստված լսում էիր աղոթքները: Բայց նորից ու նորից նա շարունակում է աղաչել Աստծուն, որ Նա լսի (Սաղմոս 4:1, 17:6, 27:7, 28:2, 30:10, և ավելի): Դուք երբևէ խնդրե՞լ եք Աստծուն լսել Ձեր աղոթքը, թե՞ մտածում եք, որ նա կլսի: 

Աստծո մշտական օգնությունը կարող է մեզ հակել մտածելու, որ դա այդպես էլ պետք է լինի: Մենք լսում ենք. «Խնդրեցեք ինձ այն ամենը, ինչ ցանկանում եք, եւ ես պիտի տամ ձեզ» և հանգիստ, նույնիսկ ենթագիտակցորեն, մենք սկսում ենք ենթադրել, որ Աստված գոյություն ունի, որպեսզի հոգա մեր կարիքները: Այսպիսի արտոնությունը, սակայան, թալանում է Աստծո խոստումն իր իշխանությունից և դատարկում մեր աղոթքի կյանքն իր հրաշքից: 

Ամենակարող Աստվածը, երկնքի և երկրի գերիշխան և հավիտենական Արարիչը լսում է քո աղոթքը: Երբեք ու երբեք թեթևամտորեն մի’ վերաբերվիր Աստծո լսելուն: Բավականին լավ ճանաչիր քո մեղքը և նրա սրբությունը, որպեսզի հասկանաս, որ նա լսում է միայն Հիսուսի համար: Խնդրիր նրան լսել ևս մեկ աղոթք: 

'''2. Պահիր իմ անձը, որ ես մաքուր եմ.''' 

:Փրկիր, ով իմ Աստուած, * քո ծառային, որ քեզ է յուսացած։ Ողորմիր ինձ, Տէր, որ դէպի քեզ եմ կանչում ամեն օր։ (Սաղմոս 86:2–3)

Առերեսվելով իր բոլոր թշնամիներին՝ Դավիթը նայեց Աստծուն պաշտպանության և փրկության համար: Նա հաճախ էր շրջապատված բոլոր կողմերից, և նրան սպառնում էին բոլոր պատկերացրած ձևերով: Բայց նա հույս և վստահություն գտավ իր գերիշխան, անփոփոխ երկնային Հոր մեջ (Սաղմոս 18:2): 

Մեր թշնամին ավելի մեծ և ավելի սարսափելի է, քան Դավթի բոլոր թշնամիները միասին վերցրած (1 Պետրոս 5:8): Նա ամեն քայլափոխի իր վարձկաններին է դրել (Եփեսացիս 6:12): Եվ մենք անօգնական ենք նրա ծրագրերի դեմ առանց մարտիկի, որը կկռվի մեզ համար (Եփեսացիս 6:11): 

Դուք փրկված եք և ամեն օր փրկվում եք (1 Կորնթացիս 15:2): Դուք պահպանվում եք (1 Պետրոս 1:5): Բայց ոչ առանց աղոթքի (Եփեսացիս 6:18): Յուրաքնաչյուր օրը մի ուրիշ նոր վստահ պաշտպանության և պահպանման խնդրանք է: 

Եւ նորան որ կարող է անարատ պահել ձեզ եւ անկեղծ կանգնեցնել իր փառքի առաջին անբիծ ցնծութիւնով. Այն մէկ իմաստուն Աստուծուն եւ մեր Փրկչին [մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսով] փառք եւ մեծութիւն, զօրութիւն եւ իշխանութիւն, [բոլոր դարերից առաջ] եւ հիմա եւ ամեն յաւիտեաններում։ Ամէն: (Հուդա 1:24–25) 

'''3. Ուրախացրու իմ սիրտը քո մեջ:''' 

:Ուրախ արա քո ծառայի անձը. որ դէպի քեզ եմ բարձրացնում իմ անձը, ով Տէր։ (Սաղմոս 86:4)

Մարդիկ չեն ստեղծվել միայն մեղքից փրկվելու համար, այլ Փրկչի մեջ ուրախությամբ հեղեղվելու համար: Մեղքը խաթարեց Աստծո գերագույն ծրագիրը քեզ համար. դա այն չի ստեղծել: Հիսուսը մենակ բանտից ազատվելու քարտ չէ, այլ հավերժական ուրախության Փրկիչ և Գանձ: Աստված ստեղծեց քեզ, որպեսզի ցույց տա իր արժեքը՝ քեզ երջանիկ դարձնելով իր մեջ, ոչ միայն քեզ պարզապես երկինքում դնելով, այլ իրեն քեզ տալով: 

Աստված մեզ պատվիրում է այդպիսի ուրախություն ունենալ իր մեջ (Սաղմոս 32:11, Ղուկաս 10:20, Փիլիպեցիս 4:4): Բայց մեզանից յուրաքանչյուրը, ով փորձել է, գիտի, որ մենք չենք կարող ուրախությունը հագնել այնպես, ինչպես վարտիք ենք հագնում: Ինչ-որ գերբնական բան պետք է կատարվի մեր սրտերում, և գերբնականը միայն մի ձևով է կատարվում՝ Աստծո օգնությամբ: 

Անկախ նրանից, թե ինչի միջով եք անցնում, կամ թե ինչքան հեռու է երջանկությունը թվում, երբեք ուրախությունից քիչ ոչ մի բանի հետ մի համաձայնվիր քրիստոնեական կյանքում, և երբեք մի կարծիր, որ դու կգտնես այն առանց Աստծուն խնդրելու դրա համար: 

'''4. Սովորեցրու ինձ քո ուղիները:''' 

:Տէր, ցոյց տուր ինձ քո ճանապարհը, որ գնամ քո ճշմարտութեան մէջ. (Սաղմոս 86:11)

Աստծո ճշմարտությունն իմանալը Աստծո մասին ամեն ինչ իմանալու ծրագրերի վերջը չէ: Նա ցանկանում է, որ ճշմարտությունը կենդանանա քո մեջ, քո առաջնահերթությունների, քո հարաբերությունների և քո սրտի մեջ: Քրիստոնյան փրկվում է իր գործերից անկախ (Եփեսացիս 2:8), բայց մենք տրվում ենք բարի գործեր կատարելու հնարավորություններով լցված այս կյանքին, գործեր, որոնք նախատեսված էին հատուկ մեզ համար, նույնիսկ նախքան մեր ծնվելը (Գաղատացիս 2:16, Եփեսացիս 2:10): 

«Երբեք ուրախությունից փոքր բանի հետ մի համաձայնվիր, և երբեք մի մտածիր, որ այն կարող ես գտնել առանց Աստծուն խնդրելու»: Ֆեյսբուքի հղում. Բայց մեր իմացածի և մեր առօրյա կյանքում դրա նշանակության միջև կետերը միշտ չէ, որ պարզ են: Կետերն այն Մեկի, որին մենք սիրում ենք և այն ձևի միջև, ինչպես մենք պետք է ապրենք, կարող են հաճախ լավագույն դեպքում մշշոտ լինեն: 

Որպես ամերիկացի մեզ կարող է հակառակը թվալ, բայց Աստված չի ակնկալում, որ մենք պետք է դա ինքներս բացահայտենք: Նա ցանկանաում է, որ մենք նրանից իմաստություն և առաջնորդություն խնդրենք. «Աստվա՛ծ, սովորեցրու ինձ քո ճամփան»: Եվ նա ուզում է ինքն այդ աշխատանքն անել իր Հոգու միջոցով, մեր աշխատանքի միջոցով: Պողոսն ասում է. «Ահով եւ դողալով գործեցէք ձեր անձերի փրկութիւնը, Վասն զի Աստուած է՝ որ ներգործում է ձեզանում կամենալն էլ՝ անելն էլ իր հաճութեան պէս (Փիլիպեցիս 2:12–13) ։ 

'''5. Տուր ինձ քո զորությունը:''' 

:Նայիր ինձ վերայ եւ ողորմիր ինձ. Քո զօրութիւնը տուր քո ծառային: (Սաղմոս 86:16)

Մեզանից ոմանց համոզել պետք չէ, որ աշխատեն: Մենք պատրաստ արթնանում ենք, որպեսզի կատարենք մեր անելիքների ցանկը և հաջողություն ունենանք աշխարհում: Մենք պարզապես մոռանում ենք օգնություն խնդրել կամ մեր սեփականից բացի օգտագործել ինչ-որ մեկի զորությունը: Նման ջանքերը կարող են աշխատել որոշ ժամանակ, սակայն, ի վերջո, մեր վառելիքը կվերջանա և մենք կմնանք փոքր և կարճատև հատույցներում: «Զուր է ձեզ համար կանուխ վեր կենալը՝ ուշ հանգստանալը, դուք որ հացը ցաւով էք ուտում» (Սաղմոս 127:2): 

Մեր աղոթքների առաջնորդության և ուղղության հետ միասին մենք ֆիզիկական և հոգևոր ռեսուրսների կարիք ունենք, որպեսզի կարողանանք քայլել և լավ աշխատել: Իրական, հոգևոր, տևական արժեքներից ոչ մեկը չի տրվում մեր զորության շնորհիվ: «Եթէ Տէրը չշինէ տունը՝ զուր են աշխատում նորա շինողները. եթէ Տէրը չպահպանէ քաղաքը՝ զուր է անքուն լինում պահապանը» (Սաղմոս 127:1)։ 

Ջանասիրաբար աշխատիր, բայց ոչ երբեք քո սեփական ուժով: Աշխատիր այն զորությամբ, որ Աստված է շնորհում(1 Պետրոս 4:11), և թող , որ Նա ունենա այն ամեն փառքը, որին արժանի է: Աստված չի տրամադրի սեփական զորությունը եսասեր կամ նյութապաշտական երազանքների համար, բայց նա գերբնականաորեն կզորացնի քեզ ծառայելու համար: Նա քեզ քաջություն և վճռականություն կտա քո կյանքը դնելու ուրիշների համար՝ Հիսուսի անունով: 

'''6. Միացրու իմ սիրտը, որ քո անունիցը վախենայ։''' 

:Միացրու իմ սիրտը, որ քո անունիցը վախենայ։ (Սաղմոս 86:11)

Մեր մեղավոր սրտերը ոչ թե միասնության, այլ պառակտման միտում ունեն: Մեր ներքին անձը ավելի ու ավելի է Աստծո սրտի հետ համահունչ դառնում, բայց ապստամբ ցանկություններն ու ազդակները դեռևս մնում են, քանի դեռ մենք ապրում ենք: Քրսիստոնյա լինել նշանակում է սպանել մեղքը (Հռովմեացիս 8:13, որը նշանակում է, որ մեղքը պետք է մնա, որպեսզի սպանվի (1 Հովհաննես 1:8): 

''Ես հակված եմ թափառելու, ես դա զգում եմ:''<br> ''Ես հակված եմ թողնելու այն Աստծուն, Ում սիրում եմ:''<br> ''Ահա իմ սիրտը , օ՜, վերցրու և կնքիր այն: Կնքիր այն քո երկնային դատաստանի համար:'' 

Եթե մենք մեր հոգիները դնենք մշտական արագության սարքի վրա՝ նրանք չեն շարժվի Քրիստոսի ուղղությամբ, այլ հազարավոր տարբեր ուղղություններով: Մնացող մեղքը կիսում է մեր ուշադրությունն ու կապվածությունը: Մեր հաճախակի աղոթքը պետք է լինի այն, որ Աստված ազատի մեզ, նման հոգևոր բաժանումներից և միավորի մեր սրտերը նրա հետ: 

'''7. Հայտնիր քեզ իմ միջոցով:''' 

:Նշան արա ինձ վերայ բարութեան համար, որ ինձ ատողները տեսնեն եւ ամաչեն. Նորա համար դու, Տէր, օգնեցիր եւ մխիթարեցիր ինձ։ (Սաղմոս 86:17)

Մեր հանդեպ Աստծո բարության և ամեն պատասխանված աղոթքի նպատակը ոչ միայն մեր հույսը, ուրախությունն ու զորությունն է, այլև հայտարարություն է ամբողջ աշխարհին: Այն ինչ կատարվում է մեր աղոթքի պահարանում սկսվում է մեզանից և կարող է սևեռվել մեր շատ իրավիճակների և հանգամանքների վրա, բայց մենք պետք է Աստծուն միշտ խնդրենք, որ նա աշխարհին ցույց տա այն, ինչ մենք տեսել և ստացել ենք նրա մեջ: 

Հիսուսն ասում է. «Այսպէս լուսաւորէ ձեր լոյսը մարդկանց առաջին, որ ձեր բարի գործերը տեսնեն, եւ փառաւորեն ձեր Հօրը որ երկնքումն է» (Մաթևոս 5:16)։ Պետրոսը նույն բանն է կրկնում. «Ձեր վարքը հեթանոսների մէջ բարի պահեցէք, որ ինչ բանով որ ձեզ չարագործների պէս բամբասում են, ձեր բարի գործերը տեսնելով փառաւորեն Աստուծուն այցելութեան օրումը» (1 Պետրոս 2:12) ։ 

Մենք ուզում ենք, որ մեր հավատքը և մեր ամբողջ կյանքն ինչ-որ բան նշանակեն մեզ նայող աշխարհի համար: Մենք ուզում ենք, որ անհավատներն իմանան, որ մեր Աստվածը միակ Աստվածն է: Դրանից առավել մենք ուզում ենք, որ նրանք ճանաչեն նրան և փրկվեն: 

Մեր աղոթքների միջոցով մենք խնդրում ենք Աստծուն, որ նա վերցնի այն, ինչ անում է մեզ համար և մեր մեջ, և մեր միջոցով ինչ-որ կարևոր բան անի ուրիշների սրտերում և մտքերի մեջ: 

<br>