Ավետարանել մեր երեխաներին

Gospel Translations Armenianյից՝ ազատ հանրագիտարանից

16:00, 29 Մայիսի 2012-ի տարբերակ (դիտել ելատեքստը) Pcain (Քննարկում | ներդրում) (Նոր էջ. {{info|Evangelizing Our Children}}<br> Բարեփոխված քրիստոնյաները մխիթարություն են գտնում Գործք Առաքելոց 2:39-ում «Որով...) ← Նախորդ խմբագրում		Ընթացիկ տարբերակը 10:36, 28 Սեպտեմբերի 2012-ի դրությամբ (դիտել ելատեքստը) Roseinthedesert (Քննարկում | ներդրում)
(10 միջանկյալ տարբերակ ցուցադրված չէ։)
Տող 1.		Տող 1.
	{{info|Evangelizing Our Children}}<br>		{{info|Evangelizing Our Children}}<br>
		+	Վերափոխված քրիստոնյաները մխիթարություն են գտնում Գործք Առաքելոց 2:39-ում. «Որովհետեւ ձեզ և ձեր որդկանց համար է այս խոստմունքը»: Աստծո խոստմունքները բազմաթիվ սերունդների համար են: Պողոսի համոզմունքը, որ եթե ծնողներից որևէ մեկը հավատացյալ է, երեխաներն էլ ինքնաբերաբար սուրբ են(Կորնթացիս 7:14), մեզ վստահություն է ներշնչում.«Հաւատա Տէր Յիսուս Քրիստոսին,եւ կ’փրկուիս դու եւ քո տունը»  (Գործք Առաքելոց 16:31):
-	Բարեփոխված քրիստոնյաները մխիթարություն են գտնում Գործք Առաքելոց 2:39-ում «Որովհետեւ ձեզ և ձեր որդկանց համար է այս խոստմունքը, եւ այն ամեն հեռաւորների համար,որոնց մեր Տեր Աստուած կ’կանչե»: Աստծո խոստմունքները բոլոր սերունդների համար են: Պողոսի համոզմունքն է,որ եթե ծնողներից որևէ մեկը հավատացյալ է, երեխաներն էլ ինքնաբերաբար «սուրբ» (Կորնթացիս 7:14) են,ինչը մեզ վստահություն է ներշնչում;«Հաւատա Տէր Յիսուս Քրիստոսին,եւ կ’փրկուիս դու եւ քո տունը» (Գործք Առաքելոց 16:31)	+	Մենք այս մխիթարության արմատը գտնում ենք  Աբրահամի հետ Աստծո  ուխտի մեջ. «Եւ կ’հաստատեմ իմ ուխտը իմ ու քո մէջտեղը,եւ քեզանից յետոյ քո սերունդի մէջտեղը իրանց դարերի համար,որ յաւվիտենական ուխտ լինի, որ Աստուած լինեմ քեզ համար եւ քեզանից յետոյ քո սերունդի համար» (Ծննդոց 17:7):
-	Մխիթարության արմատը գտնում ենք Աստծո և Աբրահամի միջև կնքված դաշինքում; «Եւ կ’հաստատեմ իմ ուխտը իմ ու քո մէջտեղը,եւ քեզանից յետոյ քո սերունդի մէջտեղը իրանց դարերի համար,որ յաւվիտենական ուխտ լինի, որ Աստուած լինեմ քեզ համար եւ քեզանից յետոյ քո սերունդի համար» (Ծննդոց 17:7):	+	Սակայն, պարզապես հավատացյալներից ծնված լինելը  փրկություն չի երաշխավորում(Հռովմեյացիս 2:12-29): Երեխան պետք է դաստիարակվի հավատարին ուխտին(Ծննդոց 18:19, Երկրորդ Օրինաց 6:6-9,Սաղմոս 78:1-7), և նա պետք է հավատա (Յովհաննու 3:18): Միայն նրանք, որոնք ոչ արիւնից եւ ոչ մարմնի կամքից,եւ ոչ մարդի կամքից,այլ Աստուածանից ծնուեցան» Աստծո երեխաներն են (Յովհաննու 1:10-13):
-	Չնայած, պարզապես հավատացյալից ծնված լինելը քեզ փրկություն չի երաշխավորում(Հռովմեյացիս 2:12-29): Երեխան պետք է մեծանա հավատալով դաշինքին (Ծննդոց 18:19, Երկրորդ Օրինաց 6:6-9,Սաղմոս 78:1-7) և նա պետք է հավատա (Յովհաննու 3:18): Միայն նրանք «որոնք ոչ արիւնից եւ ոչ մարմնի կամքից,եւ ոչ մարդի կամքից,այլ Աստուածանից ծնուեցան» Աստծո երեխաներն են (Յովհաննու 1:10-13):	+	Բայց եթե չկա հավատացյալների երեխաների փրկության ընդհանուր խոստմունք ,այս դեպքում կա, արդյո՞ք, քրիստոնյաներից ծնված լինելու ինչ-որ առավելություն:
-	Բայց եթե չկա հավատացյալների երեխաների փրկության անքնարկելի խոստմունք,այս դեպքում կա արդյոք ինչ-որ առավելություն ծնված լինել քրիստոնյաներից:	+	Այո',մեծ առավելություն կա: Հրեաների նման, նրանք էլ հանձնված են Աստծո նախախնամությանը (Հռովմեյացիս 3:2):Մեծ առավելություն է վերստին ծնուած լինել ոչ թէ ապականութեան սերմից, այլ անապական սերմից,ապրել եւ հնազանդվել Աստծո խոսքին» (Ա Պետրոս 2:23-25):
-	Այո: Մեծ առավելություն: Հրեաների նման, նրանք էլ հանձնված են Աստծո նախախնամությանը (Հռովմեյացիս 3:2): Սա հսկայական առավելություն է «վերստին ծնուած լինելով ոչ թէ ապականութեան սերմից այլ անապական սերմից,ապրելով եւ հնազանդվելով Աստծո խոսքին» (Ա Պետրոս 2:23-25):	+	Ո՞ր ուրիշ երեխաներ են  տանը Խոսք լսում, մեծանում եկեղեցում, որտեղ նրանք անընդհատ լսում են Խոսքի քարոզումը և ուսուցանումը, և որտեղ նրանց ընկերները և ուսուցիչները քաջալերում են հավատալ և հնազանդվել: Որտե՞ղ են նրանք սովորում  հավատքի հիասքանչ օրհներգեր  և հիշում դրանք:
-	Ինչ Խոսք են լսում մնացած երեխաները տանը, դաստիարակվելով եկեղեցում, որտեղ նրանք անընդհատ լսում են Խոսքի քարոզում և ուսումնասիրում, և որտեղ նրանց ընկերները և ուսուցիչները քաջալերում են հավատալ և հնազանդվել: Որտեղ են ուսուցանում հավատքի հիասքանչ փառաբանումը և ընդմիշտ պահում իրենց հիշողության մեջ:	+	Սակայն, փրկության խոստմունքը բոլոր նրանց համար է, ովքեր հավատում են, և միայն նրանց համար:Առավել քան փրկությունը անվերապահորեն երաշխավորելուց Սուրբ Գրքի խոստմունքները հավատացյալների երեխաների վերաբերյալ  քրիստոնյա ծնողների  առջև պատասխանատվություն են դնում` ավետարանելու մեր երեխաներին:
-	Եվ արդյոք փրկության խոստմունքը բոլոր նրանց համար է ով հավատում է, թե միայն վերոհիշյալների: Հաշվի չառնելով փրկության երաշխավորումը, Սուրբ Գրքի խոստմունքները կոչ են անում քրիստոնյա ծնողներին դունել պատասխանատվությունը ավետարանելու մեր երեխաներին:	+	Աստված ասում է մեզ պահել մեր երեխաներին Աստծո ուղու վրա (Ծննդոց 18:19), որն իր մեջ ներառում է նաև հավատքն առ  Հիսուս Քրիստոս: Մենք պետք է մեր երեխաներին պատվիրենք վստահել Հիսուսին իրենց փրկության համար: Մենք պետք է նրանց սովորեցնենք  հինգերորդ պատվիրանը, «Պատվիր քո հորն ու մորը», և դրա կրառությունը«Որդիք,հնազանդ եղէք ձեր ծնողներին Տերով»(Եփեսացիս 6:1): «Որդյակ, Աստված ասում է ձեզ հնազանդ եղեք ինձ: Ես ասում եմ ձեզ, ապաշխարհեք մեղքերից և վստահեք Քրիստոսին»:
-	Աստված ասում է մեզ պահել մեր երեխաներին Աստծո ուղու վրա (Ծննդոց 18:19), որը իր մեջ ներառում է նաև հավատք Հիսուս Քրիստոսին: Մենք պետք է հրամայենք մեր երեխաներին վստահել Հիսուսին իրենց փրկության համար: Մենք պետք է սովորեցնենք նրանց հինգ պատվիրանները, «Պատվիր քո հորն ու մորը», և դրա նշանակությունը «Որդիք,հնազանդ եղէք ձեր ծնողներին Տերով»(Եփեսացիս 6:1): «Որդյակ, Աստված ասում է ձեզ հնազանդ եղեք ինձ: Ես ասում եմ ձեզ, ապաշխարհեք մեղքերից և վստահեք Քրիստոսին»:	+	Կարճ ասած` մենք պետք է ավետարանենք մեր երեխաներին: Մենք պետք է նրանց ավետարանենք ամեն հնարավորության դեպքում `ինչպես  հավատքի գալուց առաջ, այնպես էլ դրանից հետո:
-	Հակիրճ, մենք պետք է ավետարանենք մեր երեախաներին: Մենք պետք է նրանց ամեն հնարավորության դեպքում ավետարանենք, ամեն անգամ երբ նրանք խոսում են հավատքի մասին:	+	Դա նշանակում է ուսուցանել նրանց,որ օրենքի միջոցով գալիս է մեղքի գիտակցությունը և, հետևաբար, ոչ մի մարմին չի կարող արդարանալ օրենքի գործով,եթե ոչ հավատքով (Հռովմեյացիս 3:19-28): Դա նշանակում է նորից ու նորից կրկնել այս ամենը նրանց մինչև Քրիստոսի հետ հաղորդությունը և հաղորդությունից հետո. «Հավատա Հիսուս Քրիստոսին և դու կփրկվես»:
-	Դա նշանակում է ուսուցանել նրանց,որ օրենքի միջոցով գալիս է մեղքի գիտակցությունը և հետևաբար ոչ մի մարմին չի կարող արդարանալ օրենքի գործով,եթե ոչ հավատքով (Հռովմեյացիս 3:19-28): Դա նշանակում է նորից ու նորից կրկնել այս ամենը նրանց համար, մինչ հաղորդությունը և նույնիսկ հաղորդությունից հետո; «Հավատա Հիսուս Քրիստոսին և դու կփրկվես»:	+	Մենք ոչ միայն  պետք է ավետարանենք մեր երեխաներին,այլև մենք կարող ենք դա անել,և մեր աշխատանքը իզուր չի լինի: Ծնողի կողմից  իր երեխային  հավատարմորեն  օրենքի և ավետարանի ուսուցանման և  երեխայի հավատքի միջև բնականոն կապը արտացոլվում է երեցի որակավորումներից մեկում` նա պետք է ունենա «երեխաներ, որոնք հավատում են»(Տիտոս 1:6):
-	Ոչ միայն մենք պետք է ավետարանենք մեր երեխաներին,այլ մենք կարող ենք դա անել,և մեր աշխատանքը իզուր չի լինի: Ծնողի կողմից օրենքի և ավետարանի հավատարմորեն ուսուցանման և երեխայի ու երեխայի հավատքի միջև նորմալ կապը ենթադրվում է ծերերի որակավորումներից մեկում` նա պետք է ունենա «երեխաներ, որոնք հավատում են»(Տիտոս 1:6):	+	Բայց ինչպես կարող ենք ավետարանել մեր երեխաներին: Ահա 3 կոնկրետ, գործնական բաներ, որ դուք կարող եք անել` համոզվելու,որ ձեր երեխաները պարբերաբար առընչվում են Ավետարանի հետ այնպիսի համատեքստում,որը նրանց կքաջալերի հավատալ:
-	Բայց ինչպես կարող ենք ավետարանել մեր երեխաներին: Ահա 3 հիմնական, պրակտիկ գործողություն, որ դուք կարող եք անել վստահ լինելով,որ երեխաները անընդմեջ շփում ունեն Ավետարանի հետ,որը նրանց կքաջալերի հավատալ:	+	Առաջինը և ամենակարևորը` երիտասարդ տարիքից նրանց հաճախ,ցանկալի է ամեն օր ընդգրկել ընտանեկան փառաբանության մեջ: Մի' վախեցեք: Թող այդ ամենը լինի հասարակ. կարդացեք մի հատված Աստվածաշնչից,աղոթեք և երգեք եկեղեցական կամ մանկական աստվածաշնչյան երգ:
-	Առաջին և ամենակարևորը երիտասարդ տարիքից նրանց հաճախ,ցանկալի է ամեն օր ընդգրկել ընտանեկան փառաբանության մեջ: Մի վախեցեք: Թող այդ ամենը լինի հասարակ` կարդացեք մի հատված Աստվածաշնչից,աղոթեք և երգեք եկեղեցական կամ մանկական Աստվածաշնչից երգ:	+	Երկրորդը` արմատավորեք անձնական աղոթքի սովորությունը: Նորից` թող ամեն ինչ լինի հասարակ:Պարզապես  Աստվածաշնչից մի հատված կարդալը և աղոթելը  այն է, ինչ նրանք պետք է անեն:Եթե նրանք ցանկանում են օրագիր, աղոթացանկ պահել, կամ նշումներ կատարել` շատ լավ է,բայց եթե դրան ուղղորդելը նրանց վախեցնում է` պետք չէ ստիպել:
-	Երկրորդ քայլը,անձնական նվիրվածության սովորությունն է: Եվս մի անգամ, թող ամեն ինչ լինի հասարակ:Պարզապես մի հատված կարդացեք Աստվածաշնչից և աղոթեք, ահա թե ինչ է անհրաժեշտ անել: Եթե նրանք ցանկանում են հետևել նոթատետրին,աղոթացանկին, կամ նշումներ կատարել, շատ լավ,բայց եթե դա նրանց վախեցնում է պետք չէ պնդել:	+	Երրորդը` ձեր երեխաներին ամեն Աստծո օր սովորեցրեք փառաբանել Աստծուն` քարոզելով Խոսքը, սրբերի հետ շփումով,անընդմեջ մասնակցելով հաղորդությանը,որպեսզի նրանք կարողանան վաղ հասակից դավանել իրենց հավատքը մեծերին: Չնայաց անձնական և ընտանեկան աղոթքները կարևոր են, Աստվածաշունչը ընդգծում է, հատկապես, համընդհանուր պաշտանմունքը:
-	Երրորդ, ձեր երեխաներին ամեն Աստծո օր,սովորեցրեք փառաբանել Աստծուն, քարոզելով Խոսքը, սրբերի հետ շփումով,անընդմեջ մասնակցելով հաղորդությանը,որպեսզի նրանք կարողանան վաղ հասակից խոստովանեն իրենց հավատքը մեծերին: Անձնական և ընտանեկան բարեպաշտությունը կարևոր է, մինչդեռ Աստվածաշունչը մատնանշում է հատկապես համատեղ փառաբանությանը:	+	Բայց ամենակարևոր բանը հետևյալն  է. ինչքան նրանք տեսնեն, որ մենք /չնայած մենք գիտակցում ենք, որ մենք մեղավորներ ենք/ հավատում ենք խոսքի հայտնության ճշմարտությանը, քանի որ Աստված է խոսում խոսքի միջոցով և /գործում ենք/ խոսքին հակառակ, և կարևորը` ինչքան  նրանք տեսնեն, որ մենք /ընդունում, ստանում և մնում ենք/ միայն Քրիստոսի մեջ արդարացման, սրբացման և հավիտենական կյանքի համար» այնպես, ինչպես Վեսթմինսթրի հավատքի դավանանքը նկարագրում է փրկող հավատքի գործողությունը (14.2), այնքան ավելի հավանական է, որ մեր երեխաները կհետևեն մեր օրինակին (Հովհաննու 5:19):
-	Բայց հիմքը հետևյալն է. Ինչքան նրանք տեսնում են,«որ մենք /չնայած մենք գիտակցում ենք,որ մենք մեղավորներ ենք/ հավատում ենք խոսքի հայտնության ճշմարտությանը,քանի որ Աստված է խոսում խոսքի միջոցով և /գործում ենք/ խոսքին հակառակ և հիմնականում նրանք տեսնում են, որ մենք /ընդունում,ստանում և մնում ենք/ միայն Քրիստոսի մեջ արդարացման, սրբացման և հավիտենական կյանքի համար» այնպես ինչպես Վեսթմինսթրի հավատքի Դավանանքը նկարագրում է փրկող հավատքի գործողությունը (14.2), ավելի հավանական է,որ մեր երեխաները կհետևեն մեր օրինակին (Հովհաննու 5:19):	+	Դուք կարող եք ձեր երեխաներին ավետարանել ընտանեկան փառաբանության միջոցով` սովորեցնելով նրանց անձնական աղոթքներ և հավատարմորեն մասնակցելով համընդհանուր պաշտանմունքի: Քաջալերվե'ք: «Հավատա և կփրկվես»  խոստմունքը ձեզ և ձեր երեխաների համար է:
-		+
-	Դուք կարող եք ձեր երեխաներին ավետարանել ընտանեկան փառաբանության շնորհիվ, սովորեցնելով նրանց անձնական բարեպաշտության և հավատքով համատեղ փառաբանության: Քաջալերվեք: Այս խոստմունքը մեզ համար է ` հավատա և կփրկվես:	+
	<br>		<br>

---

Ընթացիկ տարբերակը 10:36, 28 Սեպտեմբերի 2012-ի դրությամբ

Վերափոխված քրիստոնյաները մխիթարություն են գտնում Գործք Առաքելոց 2:39-ում. «Որովհետեւ ձեզ և ձեր որդկանց համար է այս խոստմունքը»: Աստծո խոստմունքները բազմաթիվ սերունդների համար են: Պողոսի համոզմունքը, որ եթե ծնողներից որևէ մեկը հավատացյալ է, երեխաներն էլ ինքնաբերաբար սուրբ են(Կորնթացիս 7:14), մեզ վստահություն է ներշնչում.«Հաւատա Տէր Յիսուս Քրիստոսին,եւ կ’փրկուիս դու եւ քո տունը» (Գործք Առաքելոց 16:31):

Մենք այս մխիթարության արմատը գտնում ենք Աբրահամի հետ Աստծո ուխտի մեջ. «Եւ կ’հաստատեմ իմ ուխտը իմ ու քո մէջտեղը,եւ քեզանից յետոյ քո սերունդի մէջտեղը իրանց դարերի համար,որ յաւվիտենական ուխտ լինի, որ Աստուած լինեմ քեզ համար եւ քեզանից յետոյ քո սերունդի համար» (Ծննդոց 17:7):

Սակայն, պարզապես հավատացյալներից ծնված լինելը փրկություն չի երաշխավորում(Հռովմեյացիս 2:12-29): Երեխան պետք է դաստիարակվի հավատարին ուխտին(Ծննդոց 18:19, Երկրորդ Օրինաց 6:6-9,Սաղմոս 78:1-7), և նա պետք է հավատա (Յովհաննու 3:18): Միայն նրանք, որոնք ոչ արիւնից եւ ոչ մարմնի կամքից,եւ ոչ մարդի կամքից,այլ Աստուածանից ծնուեցան» Աստծո երեխաներն են (Յովհաննու 1:10-13):

Բայց եթե չկա հավատացյալների երեխաների փրկության ընդհանուր խոստմունք ,այս դեպքում կա, արդյո՞ք, քրիստոնյաներից ծնված լինելու ինչ-որ առավելություն:

Այո',մեծ առավելություն կա: Հրեաների նման, նրանք էլ հանձնված են Աստծո նախախնամությանը (Հռովմեյացիս 3:2):Մեծ առավելություն է վերստին ծնուած լինել ոչ թէ ապականութեան սերմից, այլ անապական սերմից,ապրել եւ հնազանդվել Աստծո խոսքին» (Ա Պետրոս 2:23-25):

Ո՞ր ուրիշ երեխաներ են տանը Խոսք լսում, մեծանում եկեղեցում, որտեղ նրանք անընդհատ լսում են Խոսքի քարոզումը և ուսուցանումը, և որտեղ նրանց ընկերները և ուսուցիչները քաջալերում են հավատալ և հնազանդվել: Որտե՞ղ են նրանք սովորում հավատքի հիասքանչ օրհներգեր և հիշում դրանք:

Սակայն, փրկության խոստմունքը բոլոր նրանց համար է, ովքեր հավատում են, և միայն նրանց համար:Առավել քան փրկությունը անվերապահորեն երաշխավորելուց Սուրբ Գրքի խոստմունքները հավատացյալների երեխաների վերաբերյալ քրիստոնյա ծնողների առջև պատասխանատվություն են դնում` ավետարանելու մեր երեխաներին:

Աստված ասում է մեզ պահել մեր երեխաներին Աստծո ուղու վրա (Ծննդոց 18:19), որն իր մեջ ներառում է նաև հավատքն առ Հիսուս Քրիստոս: Մենք պետք է մեր երեխաներին պատվիրենք վստահել Հիսուսին իրենց փրկության համար: Մենք պետք է նրանց սովորեցնենք հինգերորդ պատվիրանը, «Պատվիր քո հորն ու մորը», և դրա կրառությունը«Որդիք,հնազանդ եղէք ձեր ծնողներին Տերով»(Եփեսացիս 6:1): «Որդյակ, Աստված ասում է ձեզ հնազանդ եղեք ինձ: Ես ասում եմ ձեզ, ապաշխարհեք մեղքերից և վստահեք Քրիստոսին»:

Կարճ ասած` մենք պետք է ավետարանենք մեր երեխաներին: Մենք պետք է նրանց ավետարանենք ամեն հնարավորության դեպքում `ինչպես հավատքի գալուց առաջ, այնպես էլ դրանից հետո:

Դա նշանակում է ուսուցանել նրանց,որ օրենքի միջոցով գալիս է մեղքի գիտակցությունը և, հետևաբար, ոչ մի մարմին չի կարող արդարանալ օրենքի գործով,եթե ոչ հավատքով (Հռովմեյացիս 3:19-28): Դա նշանակում է նորից ու նորից կրկնել այս ամենը նրանց մինչև Քրիստոսի հետ հաղորդությունը և հաղորդությունից հետո. «Հավատա Հիսուս Քրիստոսին և դու կփրկվես»: 

Մենք ոչ միայն պետք է ավետարանենք մեր երեխաներին,այլև մենք կարող ենք դա անել,և մեր աշխատանքը իզուր չի լինի: Ծնողի կողմից իր երեխային հավատարմորեն օրենքի և ավետարանի ուսուցանման և երեխայի հավատքի միջև բնականոն կապը արտացոլվում է երեցի որակավորումներից մեկում` նա պետք է ունենա «երեխաներ, որոնք հավատում են»(Տիտոս 1:6):

Բայց ինչպես կարող ենք ավետարանել մեր երեխաներին: Ահա 3 կոնկրետ, գործնական բաներ, որ դուք կարող եք անել` համոզվելու,որ ձեր երեխաները պարբերաբար առընչվում են Ավետարանի հետ այնպիսի համատեքստում,որը նրանց կքաջալերի հավատալ:

Առաջինը և ամենակարևորը` երիտասարդ տարիքից նրանց հաճախ,ցանկալի է ամեն օր ընդգրկել ընտանեկան փառաբանության մեջ: Մի' վախեցեք: Թող այդ ամենը լինի հասարակ. կարդացեք մի հատված Աստվածաշնչից,աղոթեք և երգեք եկեղեցական կամ մանկական աստվածաշնչյան երգ:

Երկրորդը` արմատավորեք անձնական աղոթքի սովորությունը: Նորից` թող ամեն ինչ լինի հասարակ:Պարզապես Աստվածաշնչից մի հատված կարդալը և աղոթելը այն է, ինչ նրանք պետք է անեն:Եթե նրանք ցանկանում են օրագիր, աղոթացանկ պահել, կամ նշումներ կատարել` շատ լավ է,բայց եթե դրան ուղղորդելը նրանց վախեցնում է` պետք չէ ստիպել:

Երրորդը` ձեր երեխաներին ամեն Աստծո օր սովորեցրեք փառաբանել Աստծուն` քարոզելով Խոսքը, սրբերի հետ շփումով,անընդմեջ մասնակցելով հաղորդությանը,որպեսզի նրանք կարողանան վաղ հասակից դավանել իրենց հավատքը մեծերին: Չնայաց անձնական և ընտանեկան աղոթքները կարևոր են, Աստվածաշունչը ընդգծում է, հատկապես, համընդհանուր պաշտանմունքը:

Բայց ամենակարևոր բանը հետևյալն է. ինչքան նրանք տեսնեն, որ մենք /չնայած մենք գիտակցում ենք, որ մենք մեղավորներ ենք/ հավատում ենք խոսքի հայտնության ճշմարտությանը, քանի որ Աստված է խոսում խոսքի միջոցով և /գործում ենք/ խոսքին հակառակ, և կարևորը` ինչքան նրանք տեսնեն, որ մենք /ընդունում, ստանում և մնում ենք/ միայն Քրիստոսի մեջ արդարացման, սրբացման և հավիտենական կյանքի համար» այնպես, ինչպես Վեսթմինսթրի հավատքի դավանանքը նկարագրում է փրկող հավատքի գործողությունը (14.2), այնքան ավելի հավանական է, որ մեր երեխաները կհետևեն մեր օրինակին (Հովհաննու 5:19):

Դուք կարող եք ձեր երեխաներին ավետարանել ընտանեկան փառաբանության միջոցով` սովորեցնելով նրանց անձնական աղոթքներ և հավատարմորեն մասնակցելով համընդհանուր պաշտանմունքի: Քաջալերվե'ք: «Հավատա և կփրկվես» խոստմունքը ձեզ և ձեր երեխաների համար է: