Ցավը Աստծո շչափողի ձայնն է

Gospel Translations Armenianյից՝ ազատ հանրագիտարանից

(Խմբագրումների միջև եղած տարբերությունները)
 
(1 միջանկյալ տարբերակ ցուցադրված չէ։)
Տող 7. Տող 7.
32 տարվա իմ հովվական ծառայության ժամանակ ես անմիջականորեն շփվել եմ այնպիսի մարդկանց հետ, որոնց ցավի և տառապանքի փորձառությունը  մեծ ողորմության պատճառ է դարձել: Ես հիշում եմ մի ֆիզիկոսի, որը Շոտլանդայի մեր  եկեղեցին էր հաճախում իր կնոջ և աղջիկների նկատմամբ ունեցած հարգանքից: Նա լսում էր քարոզները անտարբեր, բայց հարգալից դեմքով, նա ընդունել էր  Ջոն Սթոթսի «Քրիստոնեական հիմունքներ»-ը գրքի օրինակը` միևնույն ժամանակ մնալով իր գիտական աշխարհում: Միայն այն ժամանակ, երբ նրա երեխաներից չորրորդը` իր  11 ամսական որդին մահացավ`  հնչեց շչափողի ձայնը: Հասկանալով, որ իր աշխարահայացքը չի կարող հաղթահարել  դժբախտությունը  և կորուստը, նա իր ստվերոտ աշխարհից  ընկավ այնտեղ գտնվող Աստծո գիրկը: Այդ ահավոր տառապանքի միջոցով Տերը Իրեն հնազանդեցրեց նրա ապստամբ կամքը և բերեց նրան խաղաղության աշխարհը:  
32 տարվա իմ հովվական ծառայության ժամանակ ես անմիջականորեն շփվել եմ այնպիսի մարդկանց հետ, որոնց ցավի և տառապանքի փորձառությունը  մեծ ողորմության պատճառ է դարձել: Ես հիշում եմ մի ֆիզիկոսի, որը Շոտլանդայի մեր  եկեղեցին էր հաճախում իր կնոջ և աղջիկների նկատմամբ ունեցած հարգանքից: Նա լսում էր քարոզները անտարբեր, բայց հարգալից դեմքով, նա ընդունել էր  Ջոն Սթոթսի «Քրիստոնեական հիմունքներ»-ը գրքի օրինակը` միևնույն ժամանակ մնալով իր գիտական աշխարհում: Միայն այն ժամանակ, երբ նրա երեխաներից չորրորդը` իր  11 ամսական որդին մահացավ`  հնչեց շչափողի ձայնը: Հասկանալով, որ իր աշխարահայացքը չի կարող հաղթահարել  դժբախտությունը  և կորուստը, նա իր ստվերոտ աշխարհից  ընկավ այնտեղ գտնվող Աստծո գիրկը: Այդ ահավոր տառապանքի միջոցով Տերը Իրեն հնազանդեցրեց նրա ապստամբ կամքը և բերեց նրան խաղաղության աշխարհը:  
-
Ճիշտ է նաև այն, որ Աստված օգտագործում է տառապանքը, որպեսզի զերծ պահի Իր երեխաներին թվացյալ երջանկության աղբյուրներից: Քրիստոնյան կարող է քնել արևոտ օրով, բայց չի քնի հրդեհի կամ ջրհեղեղի ժամանակ: Մեզանից յուրաքանչյուրը պետք է գիտակցի, որ հեշտ է չմտածել Աստծո մասին, երբ շուրջդ խաղաղություն է տիրում : Բայց, ինչպես է ամեն ինչ փոխվում, երբ օրինակ, ուռուցքաբանական հետազորտության արդյունքները  դրական են լինում: Հանկարծահաս անհանգստությունը փշրում է թվացյալ ինքնաբավության զգացողությունը: Ինչքան բարիացակամ է Աստված մեր նկատմամբ , որ մեզ արթնացնում է և բերում  կախվածության վայրը:
+
Ճիշտ է նաև այն, որ Աստված օգտագործում է տառապանքը, որպեսզի զերծ պահի Իր երեխաներին թվացյալ երջանկության աղբյուրներից: Քրիստոնյան կարող է քնել արևոտ օրով, բայց չի քնի հրդեհի կամ ջրհեղեղի ժամանակ: Մեզանից յուրաքանչյուրը պետք է գիտակցի, որ հեշտ է չմտածել Աստծո մասին, երբ շուրջդ խաղաղություն է տիրում : Բայց, ինչպե՜ս է ամեն ինչ փոխվում, երբ օրինակ, ուռուցքաբանական հետազորտության արդյունքները  դրական են լինում: Հանկարծահաս անհանգստությունը փշրում է թվացյալ ինքնաբավության զգացողությունը: Ինչքա՜ն բարիացակամ է Աստված մեր նկատմամբ , որ մեզ արթնացնում է և բերում  կախվածության վայրը:
-
Ցավի մեր փորձառությունը,որը սրբացման է տանում,մեզ գիտակից կդարծնի այն փորձությունների մասին, որոնցով անցնում են ուրիշները և ավելի զգայուն կդարծնի մեր արարքների մեջ: Երբ մեր ցավերը և հիասթափությունները մեր սրտերի փափկացման պատճառ են դառնում, մենք  կարողանում ենք ընդունել ուրիշների թուլությանը: Հիսուսը` մեր ամենագլխավոր Հովիվը, մեր Մեծ Քահանան,ազդվում է մեր թուլությունից, Նա մեզ թողեց Իր վառ օրինակը,որին մենք պետք է միշտ հետևենք: Դա պետք է մեզ մտածելու տեղիք տա, երբ մեզանից ինչ-որ մեկը, ում Աստծված կոչ է արել սովորեցնելու կամ առաջնորդելու,ձախողվում են լինել ավելի նուրբ և կարեկից  թույլերի նկատմամբ: Չնայած նրան, որ ես տառապանքի ծովում ընդամենը ոտքիս մատն եմ ընկղմել,բայց միանգամայն պարզ է, որ Աստված օգտագործում է մեր գիշերվա միայնակ պահերը,որպեսզի մեզ սովորեցնի այն դասերը, որոնք մենք չենք սովորել մեր առողջ ու երջանիկ պահերին: Այսպիսով մենք կարող ենք ընդունել Վիլյամ Կաուպեռի տեսակետը, որ «խոժոր նախախնամության հետևում ,Աստված թաքցնում է Իր ժպիտը»:  
+
Ցավի մեր փորձառությունը,որը սրբացման է տանում,մեզ գիտակից կդարծնի այն փորձությունների մասին,  որոնցով անցնում են ուրիշները և ավելի զգայուն կդարծնի մեր արարքների մեջ: Երբ մեր ցավերը և հիասթափությունները մեր սրտերի փափկացման պատճառ են դառնում, մենք  կարողանում ենք ընդունել ուրիշների թուլությանը: Հիսուսը` մեր ամենագլխավոր Հովիվը, մեր Մեծ Քահանան,ազդվում է մեր թուլությունից, Նա մեզ թողեց Իր վառ օրինակը, որին մենք պետք է միշտ հետևենք: Դա պետք է մեզ մտածելու տեղիք տա, երբ մեզանից ինչ-որ մեկը, ում Աստված կոչ է արել սովորեցնելու կամ առաջնորդելու, ձախողվում են լինել ավելի նուրբ և կարեկից  թույլերի նկատմամբ: Չնայած նրան, որ ես տառապանքի ծովում ընդամենը ոտքիս մատն եմ ընկղմել, բայց միանգամայն պարզ է, որ Աստված օգտագործում է մեր գիշերվա միայնակ պահերը, որպեսզի մեզ սովորեցնի այն դասերը, որոնք մենք չենք սովորել մեր առողջ ու երջանիկ պահերին: Այսպիսով մենք կարող ենք ընդունել Վիլյամ Կաուպեռի տեսակետը, որ «խոժոր նախախնամության հետևում Աստված թաքցնում է Իր ժպիտը»:  
-
Ես միայն սկսում եմ քերել այս թեմայի մակերեսը:Ես պետք է ընթերցողին խորհելու երկու միտք տամ: Առաջինը` մտածեք, թե ինչպես տառապանքը և ցավը շատ հաճախ հանդիսանում են մեզ դաստիարակելու Աստծո գործիք,և այդ պրոցեսի ընթացքում մենք բացահայտում ենք մեր որդեգրման փաստը և գաղտնիքը(Եբրայեցի 12:5): Երկրորդը` մտածեք տրտմության մեջ այն ուղղիչ տարրի մասին, որի մասին խոսում է սաղմոսների հեղինակը(Սաղմոս 118:67,71)  
+
Ես միայն սկսում եմ քերել այս թեմայի մակերեսը: Ես ընթերցողին խորհելու երկու միտք պետք է տամ: Առաջինը` մտածեք, թե ինչպես տառապանքը և ցավը շատ հաճախ հանդիսանում են մեզ դաստիարակելու Աստծո գործիք, և այդ պրոցեսի ընթացքում մենք բացահայտում ենք մեր որդեգրման փաստը և գաղտնիքը (Եբրայեցի 12:5): Երկրորդը` մտածեք տրտմության մեջ այն ուղղիչ տարրի մասին, որի մասին խոսում է սաղմոսների հեղինակը (Սաղմոս 118:67,71)  
-
Լյուիսը օգնում է մեզ հասկանալ, որ երբ հնչում է ցավի շչափողը մեր կյանքում, մեր անհավատ ընկերների և հարազատների կյանքում,մենք չպետք է համարձակվենք պատասխանել դրան արհամարանքով, կամ խորասուզվենք մեր հոռետեսության մեջ: Եթե մարդիկ, որոնց կյանքը լի է փորձություններով,և որոնք դժվար են տանում իրենց դժբախտությունը և ցավը,սկսեն փնտրել քրիստոնյաների, որոնք կօգնեն նրանց, դա չի լինի այն պատճառով, որ թվում է, թե  մենք առանց դժվարությունների ենք ապրում, այլ այն պատճառով, որ մենք ազնիվ ենք մեր սեփական ցավերի և դժվարությունների մեջ: Մենք չենք փորձում պատասխանել ամեն հարցի,  քանի որ գիտենք,որ Աստված ունի Իր գաղտնիքները(Երկրորդ օրինաց 29:29): Մենք վկայում ենք,  որ նույնիսկ Նրա նպատակների գաղտնիության մեջ մենք գիտենք  Նրա սիրո ապահովությունը,և մենք ձգտում ենք ծանոթացնել ուրիշներին մեր Աստծո հետ,Ով մեզ հետ է մեր տխրության և տառապանքների ժամանակ:
+
Լյուիսը օգնում է մեզ հասկանալ, որ երբ հնչում է ցավի շչափողը մեր կյանքում, մեր անհավատ ընկերների և հարազատների կյանքում,մենք չպետք է համարձակվենք պատասխանել դրան արհամարանքով, կամ խորասուզվենք մեր հոռետեսության մեջ: Եթե մարդիկ, որոնց կյանքը լի է փորձություններով, և որոնք դժվար են տանում իրենց դժբախտությունը և ցավը, սկսեն փնտրել քրիստոնյաների, որոնք կօգնեն նրանց, դա չի լինի այն պատճառով, որ թվում է, թե  մենք առանց դժվարությունների ենք ապրում, այլ այն պատճառով, որ մենք ազնիվ ենք մեր սեփական ցավերի և դժվարությունների մեջ: Մենք չենք փորձում պատասխանել ամեն հարցի,  քանի որ գիտենք, որ Աստված ունի Իր գաղտնիքները(Երկրորդ օրինաց 29:29): Մենք վկայում ենք,  որ նույնիսկ Նրա նպատակների գաղտնիության մեջ մենք գիտենք  Նրա սիրո ապահովությունը, և մենք ձգտում ենք ծանոթացնել ուրիշներին մեր Աստծո հետ, Ով մեզ հետ է մեր տխրության և տառապանքների ժամանակ:

Ընթացիկ տարբերակը 08:06, 3 Հոկտեմբերի 2012-ի դրությամբ

Related resources
More By Alistair Begg
Author Index
More About Suffering
Topic Index
About this resource
English: Pain: God's Megaphone

© Ligonier Ministries

Share this
Our Mission
This resource is published by Gospel Translations, an online ministry that exists to make gospel-centered books and articles available for free in every nation and language.

Learn more (English).
How You Can Help
If you speak English well, you can volunteer with us as a translator.

Learn more (English).

By Alistair Begg About Suffering
Part of the series A Pastor's Perspective

Translation by Susanna Akopyan

Վաթսուն տարի շարունակ իրար հաջորդող սերունդների օգնել է ցավի և տառապանքի թեմայով Կ.Ս Լյուիսի գրածը: Նրա հաջողությունը մեծապես կայանում է այն փաստում, որ նա «խնդիրը» դիտարկում է քրիստոնեական իրականության տեսանկյունից: Այս դեղամիջոցը կարող է ավելի կարևոր լինել հիմա, քան երբևէ: Սովորական է դիտել, թե ինչպես հեռուստատեսությամբ քարոզիչները հայտնում են իրենց հեռուստադիտողներին. «Աստված, չի ցանկանում,որ դուք լինեք հիվանդ»: Դժվար է պատկերացնել, որ այդպիսի հայտարարությունը կարող է քաջալերել սայլակին գամված, երկար ժամանակ ցրված սկլեռոզով տառապող մարդուն: Լավագույն դեպքում նման քարոզիչները գտնվում են շփոթմունքի մեջ: Աստվածաշունչը հստակ տարբերակում է տալիս մեր ներկայիս երկրային կյանքի ուխտագնացության և ապագա երկնային տան մասին: Մոտենում է այն օրը, երբ այլևս չի լինի մահ, սուգ, լաց, ցավ: Բայց մարդկային ապրելակերպին ծանոթ յուրաքանչյուր ազնիվ մարդ կընդունի, որ այդ օրը դեռ չի եկել: Մինչ մեզանից շատերը, ինչպես Լյուիսն է ասում, հավանաբար չեն բախվում «միապաղաղ տառապանքի սրտակտուր հնամոլության հետ»` քչերն են զերծ մնացել այդ փորձություններից:

Չնայած փորձությունը կարող է ի հայտ գալ թշնամու տեսքով, բայց իրականում այն կարող է լավ ընկեր լինել: Աստվածաշնչյան հեղինակ Հակոբոսը քաջալերում է մարդկանց փորձությունների հանդիպելիս, անկոչ հյուրերի պես ճամփու դնելու փոխարեն, դրանց դիմավորել որպես սպասված ընկերների: Փախչելու կամ թաքնվելու փոխարեն մենք պետք է դիմավորենք նրանց, վստահ լինելով, որ նրանք գալիս են մեզ ուժեղ և ավելի լավը դարձնելու նպատակով: Լյուիսը չի ասում, որ տառապանքը լավ բան է: Դրա փոխարեն նա մատնանշում է տառապանքի ազատագրող և սրբացնող հետևանքները:

32 տարվա իմ հովվական ծառայության ժամանակ ես անմիջականորեն շփվել եմ այնպիսի մարդկանց հետ, որոնց ցավի և տառապանքի փորձառությունը մեծ ողորմության պատճառ է դարձել: Ես հիշում եմ մի ֆիզիկոսի, որը Շոտլանդայի մեր եկեղեցին էր հաճախում իր կնոջ և աղջիկների նկատմամբ ունեցած հարգանքից: Նա լսում էր քարոզները անտարբեր, բայց հարգալից դեմքով, նա ընդունել էր Ջոն Սթոթսի «Քրիստոնեական հիմունքներ»-ը գրքի օրինակը` միևնույն ժամանակ մնալով իր գիտական աշխարհում: Միայն այն ժամանակ, երբ նրա երեխաներից չորրորդը` իր 11 ամսական որդին մահացավ` հնչեց շչափողի ձայնը: Հասկանալով, որ իր աշխարահայացքը չի կարող հաղթահարել դժբախտությունը և կորուստը, նա իր ստվերոտ աշխարհից ընկավ այնտեղ գտնվող Աստծո գիրկը: Այդ ահավոր տառապանքի միջոցով Տերը Իրեն հնազանդեցրեց նրա ապստամբ կամքը և բերեց նրան խաղաղության աշխարհը:

Ճիշտ է նաև այն, որ Աստված օգտագործում է տառապանքը, որպեսզի զերծ պահի Իր երեխաներին թվացյալ երջանկության աղբյուրներից: Քրիստոնյան կարող է քնել արևոտ օրով, բայց չի քնի հրդեհի կամ ջրհեղեղի ժամանակ: Մեզանից յուրաքանչյուրը պետք է գիտակցի, որ հեշտ է չմտածել Աստծո մասին, երբ շուրջդ խաղաղություն է տիրում : Բայց, ինչպե՜ս է ամեն ինչ փոխվում, երբ օրինակ, ուռուցքաբանական հետազորտության արդյունքները դրական են լինում: Հանկարծահաս անհանգստությունը փշրում է թվացյալ ինքնաբավության զգացողությունը: Ինչքա՜ն բարիացակամ է Աստված մեր նկատմամբ , որ մեզ արթնացնում է և բերում կախվածության վայրը:

Ցավի մեր փորձառությունը,որը սրբացման է տանում,մեզ գիտակից կդարծնի այն փորձությունների մասին,  որոնցով անցնում են ուրիշները և ավելի զգայուն կդարծնի մեր արարքների մեջ: Երբ մեր ցավերը և հիասթափությունները մեր սրտերի փափկացման պատճառ են դառնում, մենք կարողանում ենք ընդունել ուրիշների թուլությանը: Հիսուսը` մեր ամենագլխավոր Հովիվը, մեր Մեծ Քահանան,ազդվում է մեր թուլությունից, Նա մեզ թողեց Իր վառ օրինակը, որին մենք պետք է միշտ հետևենք: Դա պետք է մեզ մտածելու տեղիք տա, երբ մեզանից ինչ-որ մեկը, ում Աստված կոչ է արել սովորեցնելու կամ առաջնորդելու, ձախողվում են լինել ավելի նուրբ և կարեկից թույլերի նկատմամբ: Չնայած նրան, որ ես տառապանքի ծովում ընդամենը ոտքիս մատն եմ ընկղմել, բայց միանգամայն պարզ է, որ Աստված օգտագործում է մեր գիշերվա միայնակ պահերը, որպեսզի մեզ սովորեցնի այն դասերը, որոնք մենք չենք սովորել մեր առողջ ու երջանիկ պահերին: Այսպիսով մենք կարող ենք ընդունել Վիլյամ Կաուպեռի տեսակետը, որ «խոժոր նախախնամության հետևում Աստված թաքցնում է Իր ժպիտը»:

Ես միայն սկսում եմ քերել այս թեմայի մակերեսը: Ես ընթերցողին խորհելու երկու միտք պետք է տամ: Առաջինը` մտածեք, թե ինչպես տառապանքը և ցավը շատ հաճախ հանդիսանում են մեզ դաստիարակելու Աստծո գործիք, և այդ պրոցեսի ընթացքում մենք բացահայտում ենք մեր որդեգրման փաստը և գաղտնիքը (Եբրայեցի 12:5): Երկրորդը` մտածեք տրտմության մեջ այն ուղղիչ տարրի մասին, որի մասին խոսում է սաղմոսների հեղինակը (Սաղմոս 118:67,71)

Լյուիսը օգնում է մեզ հասկանալ, որ երբ հնչում է ցավի շչափողը մեր կյանքում, մեր անհավատ ընկերների և հարազատների կյանքում,մենք չպետք է համարձակվենք պատասխանել դրան արհամարանքով, կամ խորասուզվենք մեր հոռետեսության մեջ: Եթե մարդիկ, որոնց կյանքը լի է փորձություններով, և որոնք դժվար են տանում իրենց դժբախտությունը և ցավը, սկսեն փնտրել քրիստոնյաների, որոնք կօգնեն նրանց, դա չի լինի այն պատճառով, որ թվում է, թե մենք առանց դժվարությունների ենք ապրում, այլ այն պատճառով, որ մենք ազնիվ ենք մեր սեփական ցավերի և դժվարությունների մեջ: Մենք չենք փորձում պատասխանել ամեն հարցի, քանի որ գիտենք, որ Աստված ունի Իր գաղտնիքները(Երկրորդ օրինաց 29:29): Մենք վկայում ենք, որ նույնիսկ Նրա նպատակների գաղտնիության մեջ մենք գիտենք Նրա սիրո ապահովությունը, և մենք ձգտում ենք ծանոթացնել ուրիշներին մեր Աստծո հետ, Ով մեզ հետ է մեր տխրության և տառապանքների ժամանակ: