Biblical Sermons and BooksՑավը Աստծո շչափողի ձայնն է
Gospel Translations Armenianյից՝ ազատ հանրագիտարանից
| Տող 9. | Տող 9. | ||
Ճիշտ է նաև այն, որ Աստված օգտագործում է տառապանքը, որպեսզի զերծ պահի Իր երեխաներին թվացյալ երջանկության աղբյուրներից: Քրիստոնյան կարող է քնել արևոտ օրով, բայց չի քնի հրդեհի կամ ջրհեղեղի ժամանակ: Մեզանից յուրաքանչյուրը պետք է գիտակցի, որ հեշտ է չմտածել Աստծո մասին, երբ շուրջդ խաղաղություն է տիրում : Բայց, ինչպե՜ս է ամեն ինչ փոխվում, երբ օրինակ, ուռուցքաբանական հետազորտության արդյունքները դրական են լինում: Հանկարծահաս անհանգստությունը փշրում է թվացյալ ինքնաբավության զգացողությունը: Ինչքա՜ն բարիացակամ է Աստված մեր նկատմամբ , որ մեզ արթնացնում է և բերում կախվածության վայրը: | Ճիշտ է նաև այն, որ Աստված օգտագործում է տառապանքը, որպեսզի զերծ պահի Իր երեխաներին թվացյալ երջանկության աղբյուրներից: Քրիստոնյան կարող է քնել արևոտ օրով, բայց չի քնի հրդեհի կամ ջրհեղեղի ժամանակ: Մեզանից յուրաքանչյուրը պետք է գիտակցի, որ հեշտ է չմտածել Աստծո մասին, երբ շուրջդ խաղաղություն է տիրում : Բայց, ինչպե՜ս է ամեն ինչ փոխվում, երբ օրինակ, ուռուցքաբանական հետազորտության արդյունքները դրական են լինում: Հանկարծահաս անհանգստությունը փշրում է թվացյալ ինքնաբավության զգացողությունը: Ինչքա՜ն բարիացակամ է Աստված մեր նկատմամբ , որ մեզ արթնացնում է և բերում կախվածության վայրը: | ||
| - | Ցավի մեր փորձառությունը,որը սրբացման է տանում,մեզ գիտակից կդարծնի այն փորձությունների մասին, որոնցով անցնում են ուրիշները և ավելի զգայուն կդարծնի մեր արարքների մեջ: Երբ մեր ցավերը և հիասթափությունները մեր սրտերի փափկացման պատճառ են դառնում, մենք կարողանում ենք ընդունել ուրիշների թուլությանը: Հիսուսը` մեր ամենագլխավոր Հովիվը, մեր Մեծ Քահանան,ազդվում է մեր թուլությունից, Նա մեզ թողեց Իր վառ օրինակը,որին մենք պետք է միշտ հետևենք: Դա պետք է մեզ մտածելու տեղիք տա, երբ մեզանից ինչ-որ մեկը, ում | + | Ցավի մեր փորձառությունը,որը սրբացման է տանում,մեզ գիտակից կդարծնի այն փորձությունների մասին, որոնցով անցնում են ուրիշները և ավելի զգայուն կդարծնի մեր արարքների մեջ: Երբ մեր ցավերը և հիասթափությունները մեր սրտերի փափկացման պատճառ են դառնում, մենք կարողանում ենք ընդունել ուրիշների թուլությանը: Հիսուսը` մեր ամենագլխավոր Հովիվը, մեր Մեծ Քահանան,ազդվում է մեր թուլությունից, Նա մեզ թողեց Իր վառ օրինակը, որին մենք պետք է միշտ հետևենք: Դա պետք է մեզ մտածելու տեղիք տա, երբ մեզանից ինչ-որ մեկը, ում Աստված կոչ է արել սովորեցնելու կամ առաջնորդելու, ձախողվում են լինել ավելի նուրբ և կարեկից թույլերի նկատմամբ: Չնայած նրան, որ ես տառապանքի ծովում ընդամենը ոտքիս մատն եմ ընկղմել, բայց միանգամայն պարզ է, որ Աստված օգտագործում է մեր գիշերվա միայնակ պահերը, որպեսզի մեզ սովորեցնի այն դասերը, որոնք մենք չենք սովորել մեր առողջ ու երջանիկ պահերին: Այսպիսով մենք կարող ենք ընդունել Վիլյամ Կաուպեռի տեսակետը, որ «խոժոր նախախնամության հետևում Աստված թաքցնում է Իր ժպիտը»: |
| - | Ես միայն սկսում եմ քերել այս թեմայի մակերեսը:Ես | + | Ես միայն սկսում եմ քերել այս թեմայի մակերեսը: Ես ընթերցողին խորհելու երկու միտք պետք է տամ: Առաջինը` մտածեք, թե ինչպես տառապանքը և ցավը շատ հաճախ հանդիսանում են մեզ դաստիարակելու Աստծո գործիք, և այդ պրոցեսի ընթացքում մենք բացահայտում ենք մեր որդեգրման փաստը և գաղտնիքը (Եբրայեցի 12:5): Երկրորդը` մտածեք տրտմության մեջ այն ուղղիչ տարրի մասին, որի մասին խոսում է սաղմոսների հեղինակը (Սաղմոս 118:67,71) |
| - | Լյուիսը օգնում է մեզ հասկանալ, որ երբ հնչում է ցավի շչափողը մեր կյանքում, մեր անհավատ ընկերների և հարազատների կյանքում,մենք չպետք է համարձակվենք պատասխանել դրան արհամարանքով, կամ խորասուզվենք մեր հոռետեսության մեջ: Եթե մարդիկ, որոնց կյանքը լի է փորձություններով,և որոնք դժվար են տանում իրենց դժբախտությունը և ցավը,սկսեն փնտրել քրիստոնյաների, որոնք կօգնեն նրանց, դա չի լինի այն պատճառով, որ թվում է, թե մենք առանց դժվարությունների ենք ապրում, այլ այն պատճառով, որ մենք ազնիվ ենք մեր սեփական ցավերի և դժվարությունների մեջ: Մենք չենք փորձում պատասխանել ամեն հարցի, քանի որ գիտենք,որ Աստված ունի Իր գաղտնիքները(Երկրորդ օրինաց 29:29): Մենք վկայում ենք, որ նույնիսկ Նրա նպատակների գաղտնիության մեջ մենք գիտենք Նրա սիրո ապահովությունը,և մենք ձգտում ենք ծանոթացնել ուրիշներին մեր Աստծո հետ,Ով մեզ հետ է մեր տխրության և տառապանքների ժամանակ: | + | Լյուիսը օգնում է մեզ հասկանալ, որ երբ հնչում է ցավի շչափողը մեր կյանքում, մեր անհավատ ընկերների և հարազատների կյանքում,մենք չպետք է համարձակվենք պատասխանել դրան արհամարանքով, կամ խորասուզվենք մեր հոռետեսության մեջ: Եթե մարդիկ, որոնց կյանքը լի է փորձություններով, և որոնք դժվար են տանում իրենց դժբախտությունը և ցավը, սկսեն փնտրել քրիստոնյաների, որոնք կօգնեն նրանց, դա չի լինի այն պատճառով, որ թվում է, թե մենք առանց դժվարությունների ենք ապրում, այլ այն պատճառով, որ մենք ազնիվ ենք մեր սեփական ցավերի և դժվարությունների մեջ: Մենք չենք փորձում պատասխանել ամեն հարցի, քանի որ գիտենք, որ Աստված ունի Իր գաղտնիքները(Երկրորդ օրինաց 29:29): Մենք վկայում ենք, որ նույնիսկ Նրա նպատակների գաղտնիության մեջ մենք գիտենք Նրա սիրո ապահովությունը, և մենք ձգտում ենք ծանոթացնել ուրիշներին մեր Աստծո հետ, Ով մեզ հետ է մեր տխրության և տառապանքների ժամանակ: |
Ընթացիկ տարբերակը 08:06, 3 Հոկտեմբերի 2012-ի դրությամբ
- Related resources
- More By Alistair Begg
Author Index
More About Suffering
Topic Index - About this resource
-
English: Pain: God's Megaphone
© Ligonier Ministries
- Share this
- Tweet
- Our Mission
- This resource is published by Gospel Translations, an online ministry that exists to make gospel-centered books and articles available for free in every nation and language.
Learn more (English). - How You Can Help
- If you speak English well, you can volunteer with us as a translator.
Learn more (English).
By Alistair Begg
About Suffering
Part of the series A Pastor's Perspective
Translation by Susanna Akopyan
Վաթսուն տարի շարունակ իրար հաջորդող սերունդների օգնել է ցավի և տառապանքի թեմայով Կ.Ս Լյուիսի գրածը: Նրա հաջողությունը մեծապես կայանում է այն փաստում, որ նա «խնդիրը» դիտարկում է քրիստոնեական իրականության տեսանկյունից: Այս դեղամիջոցը կարող է ավելի կարևոր լինել հիմա, քան երբևէ: Սովորական է դիտել, թե ինչպես հեռուստատեսությամբ քարոզիչները հայտնում են իրենց հեռուստադիտողներին. «Աստված, չի ցանկանում,որ դուք լինեք հիվանդ»: Դժվար է պատկերացնել, որ այդպիսի հայտարարությունը կարող է քաջալերել սայլակին գամված, երկար ժամանակ ցրված սկլեռոզով տառապող մարդուն: Լավագույն դեպքում նման քարոզիչները գտնվում են շփոթմունքի մեջ: Աստվածաշունչը հստակ տարբերակում է տալիս մեր ներկայիս երկրային կյանքի ուխտագնացության և ապագա երկնային տան մասին: Մոտենում է այն օրը, երբ այլևս չի լինի մահ, սուգ, լաց, ցավ: Բայց մարդկային ապրելակերպին ծանոթ յուրաքանչյուր ազնիվ մարդ կընդունի, որ այդ օրը դեռ չի եկել: Մինչ մեզանից շատերը, ինչպես Լյուիսն է ասում, հավանաբար չեն բախվում «միապաղաղ տառապանքի սրտակտուր հնամոլության հետ»` քչերն են զերծ մնացել այդ փորձություններից:
Չնայած փորձությունը կարող է ի հայտ գալ թշնամու տեսքով, բայց իրականում այն կարող է լավ ընկեր լինել: Աստվածաշնչյան հեղինակ Հակոբոսը քաջալերում է մարդկանց փորձությունների հանդիպելիս, անկոչ հյուրերի պես ճամփու դնելու փոխարեն, դրանց դիմավորել որպես սպասված ընկերների: Փախչելու կամ թաքնվելու փոխարեն մենք պետք է դիմավորենք նրանց, վստահ լինելով, որ նրանք գալիս են մեզ ուժեղ և ավելի լավը դարձնելու նպատակով: Լյուիսը չի ասում, որ տառապանքը լավ բան է: Դրա փոխարեն նա մատնանշում է տառապանքի ազատագրող և սրբացնող հետևանքները:
32 տարվա իմ հովվական ծառայության ժամանակ ես անմիջականորեն շփվել եմ այնպիսի մարդկանց հետ, որոնց ցավի և տառապանքի փորձառությունը մեծ ողորմության պատճառ է դարձել: Ես հիշում եմ մի ֆիզիկոսի, որը Շոտլանդայի մեր եկեղեցին էր հաճախում իր կնոջ և աղջիկների նկատմամբ ունեցած հարգանքից: Նա լսում էր քարոզները անտարբեր, բայց հարգալից դեմքով, նա ընդունել էր Ջոն Սթոթսի «Քրիստոնեական հիմունքներ»-ը գրքի օրինակը` միևնույն ժամանակ մնալով իր գիտական աշխարհում: Միայն այն ժամանակ, երբ նրա երեխաներից չորրորդը` իր 11 ամսական որդին մահացավ` հնչեց շչափողի ձայնը: Հասկանալով, որ իր աշխարահայացքը չի կարող հաղթահարել դժբախտությունը և կորուստը, նա իր ստվերոտ աշխարհից ընկավ այնտեղ գտնվող Աստծո գիրկը: Այդ ահավոր տառապանքի միջոցով Տերը Իրեն հնազանդեցրեց նրա ապստամբ կամքը և բերեց նրան խաղաղության աշխարհը:
Ճիշտ է նաև այն, որ Աստված օգտագործում է տառապանքը, որպեսզի զերծ պահի Իր երեխաներին թվացյալ երջանկության աղբյուրներից: Քրիստոնյան կարող է քնել արևոտ օրով, բայց չի քնի հրդեհի կամ ջրհեղեղի ժամանակ: Մեզանից յուրաքանչյուրը պետք է գիտակցի, որ հեշտ է չմտածել Աստծո մասին, երբ շուրջդ խաղաղություն է տիրում : Բայց, ինչպե՜ս է ամեն ինչ փոխվում, երբ օրինակ, ուռուցքաբանական հետազորտության արդյունքները դրական են լինում: Հանկարծահաս անհանգստությունը փշրում է թվացյալ ինքնաբավության զգացողությունը: Ինչքա՜ն բարիացակամ է Աստված մեր նկատմամբ , որ մեզ արթնացնում է և բերում կախվածության վայրը:
Ցավի մեր փորձառությունը,որը սրբացման է տանում,մեզ գիտակից կդարծնի այն փորձությունների մասին, որոնցով անցնում են ուրիշները և ավելի զգայուն կդարծնի մեր արարքների մեջ: Երբ մեր ցավերը և հիասթափությունները մեր սրտերի փափկացման պատճառ են դառնում, մենք կարողանում ենք ընդունել ուրիշների թուլությանը: Հիսուսը` մեր ամենագլխավոր Հովիվը, մեր Մեծ Քահանան,ազդվում է մեր թուլությունից, Նա մեզ թողեց Իր վառ օրինակը, որին մենք պետք է միշտ հետևենք: Դա պետք է մեզ մտածելու տեղիք տա, երբ մեզանից ինչ-որ մեկը, ում Աստված կոչ է արել սովորեցնելու կամ առաջնորդելու, ձախողվում են լինել ավելի նուրբ և կարեկից թույլերի նկատմամբ: Չնայած նրան, որ ես տառապանքի ծովում ընդամենը ոտքիս մատն եմ ընկղմել, բայց միանգամայն պարզ է, որ Աստված օգտագործում է մեր գիշերվա միայնակ պահերը, որպեսզի մեզ սովորեցնի այն դասերը, որոնք մենք չենք սովորել մեր առողջ ու երջանիկ պահերին: Այսպիսով մենք կարող ենք ընդունել Վիլյամ Կաուպեռի տեսակետը, որ «խոժոր նախախնամության հետևում Աստված թաքցնում է Իր ժպիտը»:
Ես միայն սկսում եմ քերել այս թեմայի մակերեսը: Ես ընթերցողին խորհելու երկու միտք պետք է տամ: Առաջինը` մտածեք, թե ինչպես տառապանքը և ցավը շատ հաճախ հանդիսանում են մեզ դաստիարակելու Աստծո գործիք, և այդ պրոցեսի ընթացքում մենք բացահայտում ենք մեր որդեգրման փաստը և գաղտնիքը (Եբրայեցի 12:5): Երկրորդը` մտածեք տրտմության մեջ այն ուղղիչ տարրի մասին, որի մասին խոսում է սաղմոսների հեղինակը (Սաղմոս 118:67,71)
Լյուիսը օգնում է մեզ հասկանալ, որ երբ հնչում է ցավի շչափողը մեր կյանքում, մեր անհավատ ընկերների և հարազատների կյանքում,մենք չպետք է համարձակվենք պատասխանել դրան արհամարանքով, կամ խորասուզվենք մեր հոռետեսության մեջ: Եթե մարդիկ, որոնց կյանքը լի է փորձություններով, և որոնք դժվար են տանում իրենց դժբախտությունը և ցավը, սկսեն փնտրել քրիստոնյաների, որոնք կօգնեն նրանց, դա չի լինի այն պատճառով, որ թվում է, թե մենք առանց դժվարությունների ենք ապրում, այլ այն պատճառով, որ մենք ազնիվ ենք մեր սեփական ցավերի և դժվարությունների մեջ: Մենք չենք փորձում պատասխանել ամեն հարցի, քանի որ գիտենք, որ Աստված ունի Իր գաղտնիքները(Երկրորդ օրինաց 29:29): Մենք վկայում ենք, որ նույնիսկ Նրա նպատակների գաղտնիության մեջ մենք գիտենք Նրա սիրո ապահովությունը, և մենք ձգտում ենք ծանոթացնել ուրիշներին մեր Աստծո հետ, Ով մեզ հետ է մեր տխրության և տառապանքների ժամանակ: