Biblical Sermons and BooksՀոգու խավար գիշերը
Gospel Translations Armenianյից՝ ազատ հանրագիտարանից
| Տող 5. | Տող 5. | ||
Հոգեկան դեպրեսիան իրական է և կարող է լինել շատ ուժեղ:Հարց է առաջանում, թե ինչպես կարող է հավատքի տեր մարդը այդպիսի հոգեկան անկում ապրել,այն ինչի արդյունք է դա,չի հերքում դրա իրականությունը:Մեր հավատքը անփոփոխ գործողություն չէ: Դա փոփոխական է, տատանվող: Մենք հավատքից դեպի հավատք ենք գնում, և այդ ընթացքում պահեր են լինում, երբ մենք կասկածանքներով լի գոչում ենք. "Տեր, ես հավատում եմ,օգնիր իմ թերահավատությանը": | Հոգեկան դեպրեսիան իրական է և կարող է լինել շատ ուժեղ:Հարց է առաջանում, թե ինչպես կարող է հավատքի տեր մարդը այդպիսի հոգեկան անկում ապրել,այն ինչի արդյունք է դա,չի հերքում դրա իրականությունը:Մեր հավատքը անփոփոխ գործողություն չէ: Դա փոփոխական է, տատանվող: Մենք հավատքից դեպի հավատք ենք գնում, և այդ ընթացքում պահեր են լինում, երբ մենք կասկածանքներով լի գոչում ենք. "Տեր, ես հավատում եմ,օգնիր իմ թերահավատությանը": | ||
| - | Մենք կարող ենք նույնիսկ մտածել,որ հոգու | + | Մենք կարող ենք նույնիսկ մտածել,որ հոգու խավար գիշերը այնպիսի մի բան է,որը բոլորովին անհամատեղելի է Սուրբ Հոգու պտուղների հետ` ոչ միայն հավատքի տեսանկյունից այլ նաև ուրախության: Երբ Սուրբ Հոգին լցնում է մեր սրտերը անբացատրելի ուրախությամբ, ինչպես կարող է այնտեղ տեղ գտնվել այդպիսի խավարի համար: Մեզ համար կարևոր է տարբերություն դնել ուրախության հոգևոր պտղի և երջանկության մշակութային հասկացության միջև: Քրիստոնյան կարող է ուրախություն զգալ իր սրտում, երբ նրա գլխում դեպրեսիա է տիրում: Այն ուրախությունը, որը մենք ունենք, սփոփում է մեզ այդ խավարում և չի մարում հոգևոր դեպրեսիայից: Քրիստոնյայի ուրախությունը այն ուրախությունն է,որը օգնում է հաղթահարել բոլոր դժվարությունները: |
| - | + | Կորնթացիներին ուղղված երկրորդ նամակում Պողոսը իր ընթերցողներին հաղորում է քարոզելու և ավետարանը մարդկանց հասցնելու կարևորության մաիսն: Չնայած այս ամենին, նա հիշեցնում է եկեղեցուն, որ գանձը, որը մենք ունենք Աստծուց, գանձ է, որը ոսկու և արծաթի անոթների մեջ չի պահվում, այլ ինչպես առաքյալն է անվանում "կավե անոթներում": Այդ պատճառով նա ասում է."որպէսզի զօրութեան գերազանցութիւնը Աստծուց լինի եւ ոչ մեզնից":Եվ անմիջապես ավելացնում է, որ "Ամեն բանի մէջ նեղուած ենք, բայց չենք ճնշուած, կարօտ ենք, բայց չենք տարակուսել. Հալածուած, բայց երեսից չ’ընկած. վայր ընկած, բայց չ’կորած: Ամեն ժամանակ Յիսուսի մեռնելը մեր մարմնում կրում ենք` որ Յիսուսի կեանքն էլ մեր մարմնումը յայտնուի"(Կորնթ. 4:7-10: | |
| - | Այս հատվածը ցույց է տալիս մեր ապրած դեպրեսիայի սահմանները:Դեպրեսիան կարող է լինել ուժեղ, բայց ոչ երկարատև, և ճակատագրական չէ: Պողոսը տարբեր ձևերով նկարագրում է մեր պայմանները:Նա ասում է, որ մենք ¦նեղված,մտահոգ,լքված և ընկած ենք§: Սա այն երևույթն է, որը նկարագրում այն փորձությունը,որի միջով քրիստոնյաները պետք է անցնեն,բայց այս ամենը նկարագրելով նա միևնույն ժամանակ մատնանշում է այս երևույթի սահամանները:Նեղված ենք, բայց ոչ ճնշված: Կարոտ ենք,բայց ոչ տարակուսած:Հալածված, բայց երեսից չընկած:Վայր ընկած, բայց | + | Այս հատվածը ցույց է տալիս մեր ապրած դեպրեսիայի սահմանները:Դեպրեսիան կարող է լինել ուժեղ, բայց ոչ երկարատև, և ճակատագրական չէ: Պողոսը տարբեր ձևերով նկարագրում է մեր պայմանները:Նա ասում է, որ մենք ¦նեղված,մտահոգ,լքված և ընկած ենք§: Սա այն երևույթն է, որը նկարագրում այն փորձությունը,որի միջով քրիստոնյաները պետք է անցնեն,բայց այս ամենը նկարագրելով նա միևնույն ժամանակ մատնանշում է այս երևույթի սահամանները:Նեղված ենք, բայց ոչ ճնշված: Կարոտ ենք,բայց ոչ տարակուսած:Հալածված, բայց երեսից չընկած:Վայր ընկած, բայց չկորածԱյսպիսով մեզ նեղում է ճնշումը, բայց այդ ճնշվածությունը չի ոչնչացնում մեզ: Մենք կարող ենք լինել տարակուսած և մտահոգ, բայց այդ վիճակը մեզ չի կարող ոչնչացնել: Նույնիսկ լուրջ հալածանքների ժամանակ,մենք կորած չենք, կարող է ճնշված և ընկած ենք ինչպես Երեմյան է ասում, բայց մենք դեռ ուրախության պատճառ ունենք: Մտածելով Ամբակում մարգարեի մասին,ով անսասան է մնցաել բոլոր փոձությունների ժամանակ,վստահ լինելով, որ Աստված կտա նրան հետին ոտքեր, որոնք կօգնեն նրան բարձրանալ դեպի բարձրունքներ: |
| - | + | ||
| - | + | ||
Մի ուրիշ տեղ Պողոս առաքյալը Փիլիպպեցիներին ուղղված նամակում նախազգուշացնում է «անիմաստ մտահոգ» լինելու մասին, ասելով նրանց որ մտահոգության դեղահաբը գտնվում է Աստծո խաղաղության մեջ, որը հանգստացնում է մեր հոգին և անհետացանում մտահոգությունը: Իհարկե, մենք կարող ենք մտահոգվել և հուզվել և վախենալ, բայց առանց վերջնական կործանման: | Մի ուրիշ տեղ Պողոս առաքյալը Փիլիպպեցիներին ուղղված նամակում նախազգուշացնում է «անիմաստ մտահոգ» լինելու մասին, ասելով նրանց որ մտահոգության դեղահաբը գտնվում է Աստծո խաղաղության մեջ, որը հանգստացնում է մեր հոգին և անհետացանում մտահոգությունը: Իհարկե, մենք կարող ենք մտահոգվել և հուզվել և վախենալ, բայց առանց վերջնական կործանման: | ||
11:06, 9 Օգոստոսի 2012-ի տարբերակ
- Related resources
- More By R.C. Sproul
Author Index
More About Suffering
Topic Index - About this resource
-
English: The Dark Night of the Soul
© Ligonier Ministries
- Share this
- Tweet
- Our Mission
- This resource is published by Gospel Translations, an online ministry that exists to make gospel-centered books and articles available for free in every nation and language.
Learn more (English). - How You Can Help
- If you speak English well, you can volunteer with us as a translator.
Learn more (English).
By R.C. Sproul
About Suffering
Part of the series Right Now Counts Forever
Translation by Susanna Akopyan
Հոգու մութ կողմը:Այս երևույթը նկարագրում է այն հիվանդությունը,որով շատ քրիստոնյաներ ժամանակ առ ժամանակ տառապում են: Դա այն հիվանդությունն էր,որը Դավիթին ստիպեց արցունքներով ողողել իր բարձը: Դա այն հիվանդությունն էր,որով Երեմիան արժանացավ իր մականվանը` "Լացող մարգարե": Դա այն հիվանդությունն էր,որը անհանգստացնում էր Մարտին Լուտերին այն աստիճան, որ այն կարող էր ոչնչացնել նրան: Սա սովորական դեպրեսիա չէ, դա այն դեպրեսիան է,որը կապված է հավատքի ճգնաժամի հետ, ճգնաժամ, որը գալիս է Աստծո բացակայության կամ նրա կողմից լքված լինելու զգացողությունից:
Հոգեկան դեպրեսիան իրական է և կարող է լինել շատ ուժեղ:Հարց է առաջանում, թե ինչպես կարող է հավատքի տեր մարդը այդպիսի հոգեկան անկում ապրել,այն ինչի արդյունք է դա,չի հերքում դրա իրականությունը:Մեր հավատքը անփոփոխ գործողություն չէ: Դա փոփոխական է, տատանվող: Մենք հավատքից դեպի հավատք ենք գնում, և այդ ընթացքում պահեր են լինում, երբ մենք կասկածանքներով լի գոչում ենք. "Տեր, ես հավատում եմ,օգնիր իմ թերահավատությանը":
Մենք կարող ենք նույնիսկ մտածել,որ հոգու խավար գիշերը այնպիսի մի բան է,որը բոլորովին անհամատեղելի է Սուրբ Հոգու պտուղների հետ` ոչ միայն հավատքի տեսանկյունից այլ նաև ուրախության: Երբ Սուրբ Հոգին լցնում է մեր սրտերը անբացատրելի ուրախությամբ, ինչպես կարող է այնտեղ տեղ գտնվել այդպիսի խավարի համար: Մեզ համար կարևոր է տարբերություն դնել ուրախության հոգևոր պտղի և երջանկության մշակութային հասկացության միջև: Քրիստոնյան կարող է ուրախություն զգալ իր սրտում, երբ նրա գլխում դեպրեսիա է տիրում: Այն ուրախությունը, որը մենք ունենք, սփոփում է մեզ այդ խավարում և չի մարում հոգևոր դեպրեսիայից: Քրիստոնյայի ուրախությունը այն ուրախությունն է,որը օգնում է հաղթահարել բոլոր դժվարությունները:
Կորնթացիներին ուղղված երկրորդ նամակում Պողոսը իր ընթերցողներին հաղորում է քարոզելու և ավետարանը մարդկանց հասցնելու կարևորության մաիսն: Չնայած այս ամենին, նա հիշեցնում է եկեղեցուն, որ գանձը, որը մենք ունենք Աստծուց, գանձ է, որը ոսկու և արծաթի անոթների մեջ չի պահվում, այլ ինչպես առաքյալն է անվանում "կավե անոթներում": Այդ պատճառով նա ասում է."որպէսզի զօրութեան գերազանցութիւնը Աստծուց լինի եւ ոչ մեզնից":Եվ անմիջապես ավելացնում է, որ "Ամեն բանի մէջ նեղուած ենք, բայց չենք ճնշուած, կարօտ ենք, բայց չենք տարակուսել. Հալածուած, բայց երեսից չ’ընկած. վայր ընկած, բայց չ’կորած: Ամեն ժամանակ Յիսուսի մեռնելը մեր մարմնում կրում ենք` որ Յիսուսի կեանքն էլ մեր մարմնումը յայտնուի"(Կորնթ. 4:7-10:
Այս հատվածը ցույց է տալիս մեր ապրած դեպրեսիայի սահմանները:Դեպրեսիան կարող է լինել ուժեղ, բայց ոչ երկարատև, և ճակատագրական չէ: Պողոսը տարբեր ձևերով նկարագրում է մեր պայմանները:Նա ասում է, որ մենք ¦նեղված,մտահոգ,լքված և ընկած ենք§: Սա այն երևույթն է, որը նկարագրում այն փորձությունը,որի միջով քրիստոնյաները պետք է անցնեն,բայց այս ամենը նկարագրելով նա միևնույն ժամանակ մատնանշում է այս երևույթի սահամանները:Նեղված ենք, բայց ոչ ճնշված: Կարոտ ենք,բայց ոչ տարակուսած:Հալածված, բայց երեսից չընկած:Վայր ընկած, բայց չկորածԱյսպիսով մեզ նեղում է ճնշումը, բայց այդ ճնշվածությունը չի ոչնչացնում մեզ: Մենք կարող ենք լինել տարակուսած և մտահոգ, բայց այդ վիճակը մեզ չի կարող ոչնչացնել: Նույնիսկ լուրջ հալածանքների ժամանակ,մենք կորած չենք, կարող է ճնշված և ընկած ենք ինչպես Երեմյան է ասում, բայց մենք դեռ ուրախության պատճառ ունենք: Մտածելով Ամբակում մարգարեի մասին,ով անսասան է մնցաել բոլոր փոձությունների ժամանակ,վստահ լինելով, որ Աստված կտա նրան հետին ոտքեր, որոնք կօգնեն նրան բարձրանալ դեպի բարձրունքներ:
Մի ուրիշ տեղ Պողոս առաքյալը Փիլիպպեցիներին ուղղված նամակում նախազգուշացնում է «անիմաստ մտահոգ» լինելու մասին, ասելով նրանց որ մտահոգության դեղահաբը գտնվում է Աստծո խաղաղության մեջ, որը հանգստացնում է մեր հոգին և անհետացանում մտահոգությունը: Իհարկե, մենք կարող ենք մտահոգվել և հուզվել և վախենալ, բայց առանց վերջնական կործանման:
Հավատքի և հոգևոր դեպրեսիայի գոյակցության միջև զուգահեռներ են տարվում աստվածաշնչային այլ հայտարարություններում: Մեզ ասում են, որ շատ ճիշտ է հավատացյալների համար տառապել: Հենց Ինքը Տերը գիտեր և ծանոթ էր վշտին: Չնայած , որ վիշտը կարող է հասնել մինչև մեր հոգու խորքը, բայց այն չպետք է վերածվի դառնության: Վիշտը օրինական զգացմունք է, նույնիսկ արժանիք է, բայց այն չպետք է հոգու մեջ դառնություն առաջացնի: Նույն ձևով, մենք կարող ենք հասկանալ, որ լավ է գնալ սգո տուն, բայց նույնիսկ սգո մեջ այդ ահավոր անարժան զգացմունքը չպետք է ատելության պատճառ դառնա: Հավատքի գոյությունը չի կարող երաշխիք լինել ընդեմ հոգևոր դեպրեսիայի, ինչևէ, հոգու մութ կողմը միշտ ճանապարհ է տալիս կեսօրվա պայծառ օրվա և Աստծո ներկայության լույսին: