Քրիստոսը և Նրա խաչելիությունը:

Gospel Translations Armenianյից՝ ազատ հանրագիտարանից

Ընթացիկ տարբերակը 15:35, 22 Փետրվարի 2012-ի դրությամբ

Պետրոս առաքյալի փրկության մասին վարդապետությունը, փորձել ներկայացնել ինչպես մի փոքր հոդված հիմարություն է թվում:

Ինչևէ, մենք պետք է փորձենք: Պետրոս առաքյալի Ավետարանի քարոզումը բխում է այն հավատքից,որ Նազարեթցի Հիսուս Քրիստոսը խոստացված «Մեսիան» և Աստծո որդին է, ում Տերը ուղարկեց աշխարհ Ճիշտ ժամանակին, որպեսզի կատարի Իր խոստումը, որը տվել էր Իր ժողովրդին`Իսրայելին:(2 Կորնթացիս1, 18-22;6,2;Գաղատացիս 4:4). Պետրոս առաքյալի քարոզներում ամենամեծ խորհուրդը Հիսուս Քրիստոսի հայտնության մասին առեղծվածն է: (Կորնթացիս1:26;Հռովմ.16:26;2 Տիմոթէոս 1:10): Չնայած այս փաստը նախապես գաղտնիք էր, բայց հիմա այդ գաղտնիքը վստահված էր նրան և մյուս առաքյալներին,ինչպես «Աստծո ծառաների»(1 Կորնթացիս 4,1;Եբրայեցիս 3,2):

Պետրոս առաքյալի տեսակետն օգնում է պարզաբանել փրկության մասին իր և Ավետարանում Հիսուս Քրիստոսի վարդապետության միջև կապը: Ճիշտ այնպես, ինչպես Հիսուսն է կարևորում Աստծո արքայության գալուստը, որը «ներկա դարին» ներկայացնում է «եկող դարի» օրհնությունը, այդպես էլ Պետրոս առաքյալն է կարևորում Հիսուս Քրիստոսի հայտնությունը ինչպես մի անձի,Ում միջոցով Աստծո օրհնությունը շնորհվում է Իր ժողովրդին: Հիսուս Քրիստոսի Ավետարանի վարդապետությանը համահունչ է երաժշտական նախաբանի,որը հայտարարում է Նոր Կտակարանի միտքը. «Աստծո արքայությունը արդեն մոտ է»: Պետրոս առաքյալի քարոզն այս թեմայի շուրջ ծավալվում է` բացահայտելով փրկության շնորհքը ավելի մատչելի ձևով:

Բայց ինչպե±ս է առաքյալը բացատրում Քրիստոսի կողմից շնորհված փրկությունը: Ի±նչ կատարեց Հիսուսը Իր մահով և հարությամբ,որը փրկագին հանդիսցավ այն մարդկանց համար, որոնք պատկանում են Իրեն:

Պետրոսը պատասխանում է այս հարցերին հետևալ ձևով. «Որովհետեւ ես առաջուց այն տուի ձեզ, որ ես էլ ընդունեցի, թե Քրիստոս մեր մեղքերի համար մեռավ`գրքերի համեմատ: Եւ թէ թաղուեցաւ, եւ թէ երրորդ օրը յարութիւն առաւ` գրքերի համեմատ» (1Կորնթացիս 15:3-4): Այս փոքր ամփոփումը նման է Պետրոս առաքյալի մյուս քարոզներին(տես. 1Կորնթացիս 2:2; Գաղատացիս 6:14): Այս հատվածով,Պետրոսը հայտարարում է, որ իր ավետարանի վարդապետությունը հիմնված է փրկագնող մահվան և Հիսուս Քրիստոսի հարության վրա:

Աստվածաշնչից վերցված թեմաները, Պետրոսի քարոզներում օգտագործվում են մատնանշելու որոշ կետեր կապված Հիսուսի փրկության հետ,որը Նա ձեռք բերեց Իրեն հավատացողների համար: Գլխավոր թեմաները, որը Պետրոսը օգտագործում է բացահայտելու Հիսուսի քավության աշխատանքները ներառում են.

1. «զոհաբերություն» հանուն մարդկանց մեղքերի քավման:
2. «հանգստություն» Աստծո սուրբ վրդովմունքից,որի պատճառը մարդկանց կատարած մեղքերն են:
3. «հաշտեցում» կամ «խաղաղություն» Աստծո հետ:
4. « փրկություն» օրենքի անեծքից և դատապարտությունից:
5. «հաղթնակ» մեղքի, մահվան և այն բոլոր ուժերի դեմ, որոնք հակառակվեցին Աստծո արքայությանը:

Պետրոսը հասկանում է, որ Հիսուսի մահն անկասկած զոհաբերություն է մեղավորներին մեղքից փրկելու համար:1 Կորնթացիս 15:3 գրքում Պետրոսը հայտարարում է, որ Հիսուսի մահը «մեր մեղքերի» համար էր: Մի ուրիշ հատվածում նա ասում է,որ Աստված ուղարկեց Իր Որդուն «մեղքի մարմնի նմանութիւը և մեղքի համար» (Հռովմեայեցիս 8 :3) Պետրոսը ուսուցանում է նաև այն,որ Հիսուսի զոհաբերությունը հանգստացրեց Աստծո վրդովմունքը: Իր սրբության մեջ Աստված կարող է միայն ատելություն տածել մեղքի նկատմամբ: Ամենահրաշալին Նոր Կտակարանում այն է , որ Աստված մեծ սիրով հանգստացրեց Իր վրդովմունքը Իր միածին Որդու մահով (Հռովմայեցիս 3:25;5:9-10;2 Կորնթացիս 5:21):Հիսուսը իր զոհաբերությամբ հաշտություն բերեց: Իր մահով Հիսուսը հեռացրեց այն արգելքները,որոնք կային մեղավորների և Աստծո միջև:

Այս հաշտության հիմնական նպատակը Աստծո հոգատարության արտահայտումն է մարդկանց նկատմամբ: Դա ոչ միայն հեռացնում է Աստծո վրդովմունքը(Հռովմեայեցիս 5:9-10),բայց նաև հաշտեցնում է մեղավորին Աստծո հետ(2 Կորնթացիս 5:20 ): Ըստ Պետրոսի փրկության գործընթացում մեծ է Հիսուսի զոհաբերության դերը:Աստվածաշունչը փրկության միտքը կապում է փրկագնի հետ,որը ազատում է մարդկանց մեղքի կապանքներից(1 Տիմոթէոս 2:5-6):Քրիստոսի փրկության գործի բացահայտման ամենացայտուն արտահայտություններից մեկում Պետրոսը ասում է.«Քրիստոս գնեց մեզ օրէնքի անէծքիցը մեզ համար անեծք լինելով»(Գաղատացիս 3:13):Եվ վերջապես ,մնում է փրկության մի այլ կողմ` Հիսուսի հաղթանակը մեղքերի, մահու և այլ ուրիշ ուժերի, որոնք դեմ են Աստծո արքայությանը(1 Կորնթացիս 15:54-57 ):Իր մահով և հարությամբ, Քրիստոսը զինաթափ արեց Աստծո արքայության դեմ գործող ուժերը(Կորնթացիս 2:13-15 ):

Անհերքելի է այն, որ Պետրոսը իր քարոզներով հաղորդում է,որ Աստված մտավ պատմության գիրկը Հիսուս Քրիստոսի կերպարով,Ում փրկագնող մահը և հարությունը բերեց փրկություն: Այնուամենայնիվ, ըստ Սուրբ Պետրոսի վկայության, Ավետարանը նույնպես քարոզում է փրկությունը Հիսուս Քրիսոտոսի միջոցով այն հավատացյալների համար , որոնք միավորված են Հիսուս Քրիստոսում Սուրբ Հոգու միջնորդությամբ: Չնայած այդ ամենին Պետրոսը միանգամայն հստակ չի արտահայտում «փրկության հիմունքներ»(ordo salutis), բայց սկզբնական հիմունքների մասին պատկերացում կազմելու համար բացահայտում է որոշ կետեր (Հռովմեայեցիս 8:30;1 Կորնթացիս 1:30;6:11):

Ամենաբռնկող ուղին, որով Պետրոսը բացահայտում է փրկության գործածումը, արտահայտված է հավատացյալների միաբանությունով Հիսուսում: Երբ հավատցյալները միանում են Հիսուսին Սուրբ Հոգու միջոցով, դառնում են այն բարիքների ժառանգները, որը Նա ձեռք բերեց իր քավող մահով հանուն նրանց (Հռովմեայեցիս 8:2,11; 1 Կորնթացիս 6:11; Երբայեցիս 4:30):

Համառոտ եզրակացության համար կարող ենք ավելացնել,որ ըստ Պետրոս առաքյալի տեսակետի Հիսուսի հետ միաբանության երեք առավելություններն էլ կարևոր են փրկության կիրառության համար:Դրանք են ` արդարացում, Սուրբ Հոգով սրբացում և փառք:

Արդարացում: Երևի թե նկատել էիք նախաբանից, որ հաճախակի Պետրոս առաքյալի կարծիքին որոշ քննադատներ հակառակվում էին, մեծ կարևորություն չտալով միաբանության և դատաստանի ժամանակ արդարանալու ուսուցմանը: Ինչևէ, սա մեծ սխալ է: Վերափոխությունը լիովին ճիշտ էր, երբ պնդում էր, որ Պետրոսի քարոզների հիմքում ընկած է արդարացումը , որը մեզ շնորհվում է հավատքի, ողորմության միջոցով: Առավել ևս, հակառակ ժամանակակից գրողների, որոնք Պետրոսին դիտարկում են «նոր տեսանկյունից», Պետրոսը անկասկած ընդունում է արդարացումը ինչպես «սոտերիոլոգիական» թեմա:Արդարացումը չի պատասխանում այն հարցին, թե արդյոք հեթանոսները, ինչպես նաև հրեաները Աստծո ժողովուրդն են,ինչպես նոր հեռանկար ունեցող շատ գրողներ պնդում են: Այն առաջին հերթին պատասխանում է այն հարցին,թե ինչպես որևէ մեղսագործ, հրեա կամ հեթանոս, կարող են ողորմություն ստանալ Աստծուց իրենց մեղքերի և մեղավորության փոխարեն:

Ըստ Պետրոսի,արդարացումը Աստծո ողորմածության շնորհքն է,որով նա ներում է հավատացյալի մեղքերը և արդարացնում է նրանց, Հիսուսի արդարությամբ (Հռովմեայեցիս 4:1–5; 5:15–17; 10:3; 2 Կորնթացիս 5:21; Փիլիպպեցիս 3:9): Բոլորը մեղավոր էին, Քրիստոսը մահացավ Իր ժողովրդի մեղքերի համար և հարություն առավ նրանց արդարացման համար(Հռովմեայեցիս 4:25): Չնայած այն բոլոր«գործերի», որոնք կատարվեցին համապատասխան օրենքի, Աստված արդարացնում է բոլոր նրանց, ով հավատում է Քրիստոսին (Հռովմեայեցիս 3:28;Գաղատացիս 2:16): Արդարության շնորհքը Էսխատոլոգիական փրկության օրհնությունն է,որը հայտարարում է, որ « հիմա դատապարտութիւն չ’կայ Յիսուս Քրիստոսումը լինողների համար, որ մարմնաւորապէս չեն վարվում,այլ հոգեւորապես» (Հռովմեայեցիս 8:1):

Սրբացում Սուրբ Հոգով:Բոլոր նրանք ովքեր միաբանված են Հիսուսով անընդհատ գտնվում են կենդանություն պարգևող Հոգում (Հռովմեայեցիս 8:4-11): Հավատացյալները ոչ միայն իրավունք ունեցան արդարանալու,այլև կերպարանափոխվեցին Քրիստոսում (2 Կորնթացիս 3:17-18): Մեղքի արքայությունը և ուժը տապալվեցին: Հիսուսով միաբանության,նրա մահի և հարության միջոցով հավատացյալները իրենց հիմա նայում են ինչպես այն մարդկանց,որոնք մեռած են մեղքի և կենդանի արդարության համար(Հռովմեայեցիս 3:12-14): Նոր կարգավիճակը,որը նրանք վայելում են (արդարացում) միշտ ուղորդվում է նոր հնազանդ կյանքով, որը գործում է հավատցյալների մեջ Սուրբ Հոգու միջոցով(սրբացում) :

Փառաբանություն:Չնայած,որ բնական է փառաբանությունը ընդունել, որպես հավատացյալների փրկության ապագայի վերջաբան, այնուամենայնիվ Պետրոսը խոսում է փառաբանության մասին, որպես ներկայի և ապագայի իրականություն (Հռովմեայեցիս 8:18-30): Ի շնորհիվ Քրիստոսի մտերմիկ միության հավատցյալների հետ, Հիսուսի հարության փառքը և երկինք համբառնալը նաև հավատացալների փառքն է:Հավատցյալները Քրիստոսի հետ հիմա նույնպես դրախտում են (Եփեսացիս 2:6): Չնայած, որ մնում է դեռ հավատացյալների ապագա փառավորումը (2 Թեսաղոնիկեցիս 1:10): Իրենց ամբողջ կյանքի ընթացքում հավատացյալները անհամբեր սպասում են այն օրվան,թե երբ նրանց «խոնարհ մարմինները» կկերպարանփոխվեն Քրիսոսի մարմնի նման(Փիլիպպեցիս 3:21):

Սուրբ Պետրոսի քարոզներից հասկանում ենք,որ հրաշալի լուրը այն է, որ Աստված Քրիստոսի միջոցով կատարեց Իր ժողովրդին տված Իր խոստումները: Պետրոսը իր քարոզներում մեծ տեղ է հատկացնում այն փաստին, որ փրկության գործընթացը իրագործվեց Քիրստոսի խաչմամբ և հարությամբ: Քրիստոսը մաքրեց Իր ժողովրդին մեղքերից,այդ փրկությունը վերաբերվում էր նրանց կատարած բոլոր տեսակի մեղքերին: Հավատքով Հիսուսում միաբանված հավատացյալները վայելում են նրա զոհաբերության միջոցով ձեռք բերված պարգևները:2 Կորնթացիս 5:17 նամակի մեջ առաքյալը արտահայտել է ուշադրության արժանի մի միտք «Եթե մեկը Քրիստոսումն է` նոր ստեղծուած է.հիները անցան,ահա ամեն բան նոր եղաւ»: Նրանք ովքեր հավատում են Հիսուսին վայելում են Աստծո բարիացակամությունը,այն անարժանության տեղ, որում նրանք գտնվում էին, որպես մեղսավորներ:Նրանք նաև վայելում են այն նոր կյանքը,որը ստանում են հնազանդվելով«Քրիստոսի օենքներին» Սուրբ Հոգու օգնությամբ:Նրանք կզգան ներկայի և ապագայի փառքը, երբ Հիսուսի փրկության «առաջին պտուղները» կհավաքեն` մասնակցելով Քրիստոսի հարության հաղթանակին: