Եղբայրք ասեք նրանց,որ չծառայեն Աստծուն

Gospel Translations Armenianյից՝ ազատ հանրագիտարանից

Մենք բոլորին ասում էինք,որ ծառայեն Աստծուն: Սուրբ գիրքը ասում է «ծառայեք Տիրոջը ուրախությամբ»: Բայց հիմա կարող ենք ասել նրանց, որ չծառայեն Աստծուն: Քանի որ Սուրբ գիրքը ասում է. « Մարդու Որդին ….չի հայտնվել որպեսզի նրան ծառայեն»:

Աստվածաշունչը կոչ է անում մեզ հեռու մնալ կուռքերից, ծառայելու ճշմարիտ և կենդանի Աստծուն(Ա Թեսաղոնիկեցիս 1:9):Բայց այն նաև մեզ հեռու է պահում սխալ ձևով ճշմարիտ Աստծուն ծառայլու հնարավորությունից:Կան Աստծուն ծառայելու այնպիսի ճանապարհներ,որոնք անպատվում և չեն փառավորում Նրան: Դրա համար մենք պետք է զգույշ լինենք,երբ մարդիկ ենք աշխատանքի վերցնում,որոնց ծառայությունը ոչ թե ավելացնում է ամենահզոր Աստծո փառքը,այլ նվազեցնում:Հիսուսը ասեց,որ Նա չի եկել,որ Իրեն ծառայեն(Մարկոս 10:45),ծառայությունը կարող է խռովություն առաջացնել:

Աստծո կամքը այն չէ,որ նրան ծառայեն. «Աստված ով արարեց աշխարհը և ամեն ինչը այս աշխարհում….. մարդու ծառայության կարիքը չունի,նա ոչնչի ու ոչ մեկի օգնության կարիքը չունի,քանի որ Նա է տալիս ամենին ու ամեն ինչին կյանք,շունչ և ամեն ինչ» (Գործք 17:24-25): Պետրոսը զգուշացնում է հեռու մնալ այն տեսակետից,որը Աստծուն դարձնում է մեր բարերարության շահառուն:Նա տեղեկացնում է մեզ, որ Աստծուն չի կարելի ծառայել ոչ մի կերպ,եթե այդ ծառայությունը չի համապատասխանում նրա պահանջներին:Դա նման է գետի հոսանքին,որը փորձում է լրացնել գարնան պակասը,որը իր հերթին նրա աղբյուրն է հանդիսանում:

Նա է տալիս մարդկանց և կյանք,և շունչ և անհրաժեշտ ամեն բան:

Ո±րն է մեր Աստծո մեծությունը:Ինչով է պայմանավորված Նրա եզակիությունը աշխարհում:Եսայիան ասում է.«Հին ժամանակներից ոչ մեկը չէր լսել և ընկալել,ոչ մի աչք չի տեսել Աստծուն բացի Քեզանից,գործելով նրանց համար ով սպասում է Նրան»(Եսայի 64:4): Մյուս բոլոր այսպես կոչված աստվածները ստիպում էին մարդուն ծառայեն Իրենց: Մեր Աստվածը գործատուի դերում չի կարող լինել,Ով Իր գործերը իրականացնելու համար կախվածության մեջ է գտնվում ուրիշներից: Դրա փոխարեն Նա ավելի է փառավորվում կատարելով իր աշխատանքը Իր ուժով: Մարդը միայն նրանից կախված գործընկեր է: Նրա աշխատանքը Աստծուն սպասելն է:

«Օգնության կարիք չկա»

Ի±նչ է Աստված փնտրում աշխարհում:Միթե± օգնականների:Ոչ: Ավետարանը «օգնության» կոչ չի անում:Ոչ էլ քրիստոնյաներին ծառայության է կանչում:Աստված մարդիկ չի փնտրում,որոնք կծառայեն Իրեն: «Տիրոջ աչքերը դիտում են բոլոր երկիրը,որ զօրացնէ նորանց,որոնց սիրտը ուղիղ է նորա հետ»(2 Մնացորդանց 16:9 ):

Աստված հետախույզ չէ,ով թիմ է փնտրում հաղթանակի արժանացնելու համար: Նա հզոր պաշտպան է,Ով պատրաստ է կառավարել խաղի ընթացքը,հենց այն պահին երբ գնդակը կփոխանցեն Նրան:

Ի±նչ է Աստված մեզանից ուզում:Ոչ այն ինչ մենք սպասում ենք: Նա կշտամբում է Իսրաելյացիներին այն բանի համար, որ նրանք այնքան շատ զոհեր են մատուցել.«Քո տանիցն արջառ չեմ առնում… Որովհետև իմն են անտառի ամեն գազանները….Եթե սովածանամ,քեզ չեմ ասիլ,որովհետեւ իմն է աշխարհքս և նորա լիությունը» (Սաղմոս 50:9-12 ):

Բայց կա արդյո±ք մի բան,որ մենք կարող ենք տալ Աստծուն,որը նրան շահառու չի դարձնի: Այո: Մեր անհանգստությունը: Դա պատվիրան է. «Տուր քո անհանգստությունը Աստծուն» (1 Պետրոս 5:7) Աստված մեծ ուրախությամբ ընդունում է ինչ-որ բան մեզանից, որը արահայտում է մեր կախվածությունը և Նրա հզորությունը:

Քեռի Սեմի և Հիսուսի տարբերությունը կայանում է նրանում,որ քեռի Սեմը զինվորագրում է ձեզ ծառայության մինչև այն պահը, երբ դուք առողջ եք, իսկ Հիսուսը նույնիսկ այն պահին երբ դուք հիվանդ եք: «Առողջներին բժիշկ պետք չէ,այլ հիւանդներին. Ես չ’եկայ արդարներին այլ մեղավորներին ապաշխարութեան կանչելու» (Մարկոս 2:17): Քրիստոնեությունը հիմնովին բուժում է: Հիվանդները չեն ծառայում իրենց բժիշկներին: Նրանք վստահում են բժիշկներին լավ դեղատոմս ստանալու համար: Լեռան քարոզը մեր Բժշկի դեղատոմսն է,ոչ թե Գործատուի աշխատանքի նկարագրությունը:

Մեր կյանքի իմաստը Աստծուն ծառայելը չէ:«Բայց նորան`որ գործք էր անում, վարձքը չէ համարվում շնորհքի պես,այլ պարտքի պես: Բայց նորան` որ գործք չէ անում այլ հավատում է նորան,որ ամբարշտին արդարացնում է, նորա հավատքը համարվում է արդարութիւն»(Հռովմայեցիս 4:4-5): Աշխատողները նվեր չեն ստանում: Նրանք կատարած աշխատանքի դիմաց ստանում են աշխատավարձ: Եթե մենք ունենանք արդարության շնորհքը,մենք չենք համարձակվի աշխատել:Այս պարագայում աշխատողը Աստված է: Եվ նա այս ամենից փառավորվում է,դառնալով բարեգործ,ոչ թե շահառու:

Եվ արդարանալով մենք չպետք է մտածենք,որ մեր աշխատանքը Աստծո համար սկսվում է: Նրանք ովքեր Աստծո շնորհքը աշխատանք են դարձնում,փոքրացնում են Աստծո փառքը:Հիսուս Քրիստոսը մեր «արդարութիւնը եւ սրբությունն» է: «Օրէնքի գործերի±ցն ընդունեցիք Հոգին` թե հաւատքի լսելուցը: Այդքան անմի±տ եք.հոգով ասեցիք,եւ հիմա մարմնո±վ էք վերջանում» (Գաղատացիս 3:2-3): Աստված մեր արդարացման գործընթացում աշխատավոր էր,և Նա աշխատավոր կլինի նաև մեր սրբացման գործընթացում:

Կրոնական «մարմինը» միշտ ուզում է աշխատել Աստծո համար: Բայց «եթե մարմնաւորապես ապրեք` կ'մեռնեք» (Հռովմեյացիս 8:13): Ահա ինչու մեր կյանքը կախված է ոչ թե Աստծուն ծառայելուց,այլ արդարացումից և սրբացումից:

Երկնային Տիրոջ ծառաները

Այդ դեպքում արդյո±ք մենք չենք ծառայելու Քրիստոսին: «Ծառայեք Տիրոջը» սա պատվիրան է(Հռովմեյացիս 12:11): Նրանք ովքեր չեն ծառայում Քրիստոսին կկշտամբվեն (Հռովմեյացիս 16:18): Այո մենք կծառայենք Նրան: Բայց մինչև գործի անցնելը պետք է խորհենք,թե ինչ տեսակի ծառայությունից պետք է հեռու մնալ: Անկասկած բոլոր նախազգուշացումները Աստծուն չծառայելու մասին նշանակում է,որ ծառայության մտքի մեջ կան բաներ, որոնցից պետք է խուսափել:Երբ մենք համեմատում ենք մեր հարաբերությունները Աստծո հետ ,ծառայի և տիրոջ հարաբերության հետ,համեմաությունը մեղմ ասած կատարյալ չէ: Որոշակի տեսակի ծառայություններից պետք է խուսափել, երբ խոսքը գնում է Աստծուն ծառայելու մասին:Որոշներն էլ պետք է հաստատվեն:

Հիմա ո±ւմ պետք է ծառայենք և ո±ւմ պետք չէ: Սաղմոս 123:2-ը տալիս է պատասխանի մի մասը. «Ահա ինչպէս ծառաների աչքերը իրանց տէրերի ձեռքին են նայում,ինչպէս որ աղախնի աչքերն իր տիկնոջ ձեռքին,այնպէս էլ մեր աչքերը մեր Տէր Աստուծուն` մինչեւ որ ողորմէ մեզ»: Նայել Աստծուն,սպասելով նրա ողորմությանը, սա է Աստծուն ծառայելու ամենալավ միջոցը:

Ծառաները, որոնք փորձում են ստանձնել աստվածային դերը և խափանել Երկնային Աստծո հետ համագործակցությունը ապստամբում են Արարչի դեմ: Աստված առևտուր չի անում: Նա տալիս է ողորմածություն ծառաներին,որոնք ունեն դա,և մահկանացուի աշխատավարձ նրանց ովքեր չեն ունենա դրանից: Լավ ծառայությունը միշտ և հիմնովին ողորմածության ընդունման մեջ է կայանում,ոչ թե ծառայության մատուցման:

Բայց չպետք է լրիվությամբ մնալ պասիվ: Մատթեոսը 6:24-ում տալիս է ծառայություն մատուցելու ուրիշ միջոց .«Ոչ ով չէ կարող երկու տէրերի ծառայել.որովհետեւ կամ մէկին կ’ատե եւ միւսին կ’սիրե,կամ մէկին կ’մեծարէ եւ միւսին կ’արհամարհէ: Չէք կարող Աստուծուն ծառայել եւ մամոնային»:

Ինչպե±ս է մարդը ծառայում փողին:Նա չի օգնում փողին: Նա փողի բարերարը չէ: Այդ դեպքում մենք ինչպե±ս ենք ծառայում փողին:Փողը մեզ կառավարելու ունակություն ունի,քանի որ մեզ թվում է, որ այն երջանկություն է մեզ խոստանում:Այն մեծ ուժով շշնջում է. «Մտածիր և գործիր որպեսզի օգտվես իմ բարիքներից»: Սա իր մեջ կարող է ներառել նաև գողություն,պարտք կամ աշխատանք:

Փողը երջանկություն է խոստանում, և մենք ծառայում ենք նրան,հավատալով խոստումենրին և առաջնորդվելով այդ հավատքով: Ասյպիսով մենք չենք ծառայում փողին տրամադրելով մեր ուժը նրա բարերարության համար: Մենք ծառայում ենք փողին անելով այն ամենը ինչ անհրաժեշտ է,որպեսզի փողի ուժը լինի մեր տրամադրության տակ,և գործի մեր բարերարության համար:

Կարծում եմ, որ նմանատիպ ծառայություն կարող ենք տեսնել Մատթէոս 6:24-ում,քանի որ Հիսուսը մատնանշում է, որ «Չէք կարող Աստուծուն ծառայել եւ մամոնային»: Այսպիսով, եթե մենք պատրաստվում ենք ծառայել Աստծուն և ոչ թե փողին,պետք է մեր աչքերը բացենք և տեսնենք այն մեծ երջանկությունը,որը Աստված է մեզ առաջարկում: Եվ այդ դեպքում ոչ թե փողի,այլ Աստծո ազդեցությունը մեծ կլինի մեր կյանքում:

Մենք կծառայենք, հավատալով լիակատար երջանկության մասին Նրա խոստմանը և կառաջնորդվենք հավատքով: Մենք չենք ծառայելու փորձելով տրամադրել մեր ուժը նրա բարի գործերի համար, բայց կանենք այն ամենը ինչ անհրաժեշտ է, որպեսզի Նրա ուժը լինի մեր տրամադրության տակ, գործելով մեր օգտին:

Հնազանդ շահառուները

Իհարկե, այս ամենը հնազանդություն է պահանջում:Հիվանդը հնազանդվում է իր բժշկին հուսալով,որ կբուժվի: Ապաքինվող մեղավորը վստահում է իր Բժշկի ցավոտ ցուցումներին և հետևում դրանց: Միայն այս ձևով մենք կկարողանանք օգտվել այն բարիքներից,որը աստվածային Բժիշկն է առաջարկում մեզ:Այս հնազանդության մեջ մենք շահառուներ ենք: Աստված պարգևողի դերում է միշտ:Քանի որ պարգևողն է փառքի տերը:

Եվ միգուցե,սա է ամենակարևորը: Աստծուն ծառայելու ամենալավ ձևը այն է,երբ Նրան ենք թողնում փառքը: «Եթե մէկը մատակարարում է թող լինի ինչպէս այն զօրութիւնից,որ Աստուած է շնորհում.որ ամեն բանի մեջ Աստուած փառաւորուի»(1 Պետրոս 4:11): Արդյո±ք Աստված փառավորվում է մեր մատուցած ծառայությունից:Մենք ծառայում ենք այն ուժով,որը նա է մեզ տրամադրում:Երբ մենք գործում ենք Աստծո համար,մենք գտնվում ենք ստացողի դերում: Աստված երբեք բարերարի փառքը չի զիջի:

Այսպիսով եկեք աշխատենք ջանասիրաբար,չմոռանալով երբեք,որ դա Աստծո շնորհն է,որը միշտ մեզանում է (1 Կորնթացիս 15:10): Եկեք հնազանդվենք հիմա և միշտ,բայց երբեք չմոռանանք,որ Աստված է աշխատում մեր մեջ Իր կամքով և գործով(Փիլիպպեցիս 2:13):Եկեք տարածենք բարի լուրը հեռու հեռավոր և վատնենք մեզ հանուն ընտրյալների,և ասենք միայն այն ինչ Հիսուսը գործեց մեզանում (Հռովմայեցիս 15:18): Թող մեր բոլոր ծառայությունում Աստված լինի շնորհողը և փառավորվողը:

Եվ եղբայրք մինչդեռ մարդիկ այս ամենը չեն հասկացել,ասեք նրանց,որ չծառայեն Աստծուն: