Քարոզչության շնորհը

Gospel Translations Armenianյից՝ ազատ հանրագիտարանից

Հիանալի արևոտ օր էր: Կինս և ես նստած էինք ծածկապատշգամբին,վայելում էինք միասին այդ բացառիկ հանգիստ պահերը,երբ հանկարծ սեդան մակնիշի մեքենան կանգնեց մեզանից մի քիչ հեռու: Մեքենայից դուրս եկավ կոկիկ հագնված վարորդը,մինչդեռ երիտասարդ կինը մնաց մեքենայի մեջ: Ես նկատեցի այդ ամենը մի ակնթարթում: Ես նայեցի իմ կնոջը` Նենսիին,և շշջնացի. « Եվհովայի վկաները: Ես կկարգավորեմ այս հարցը»:

Տղամարդը մոտեցավ ինձ և ասաց, - «Բարի առավոտ»: Մինչ նրա մի բառ արտասանելը ես անցա հարձակման: «Այո, և աշխարհը օր օրի ավելի է վատանում,այդպե˚ս չէ», - «Օ,այո» - պատասխանեց նա, - «բայց …» Մինչ նա բերանը կբացեր, ես հարձակվեցի ինչպես Ջետ Լին «Անվախը» ֆիլմում:

Ես ասեցի, որ ‘’Հարցը նրանում չէ,թե ես ինչպես կմոտենամ աշխարհում եղած պրոբլեմներին: Ես գիտեմ,որ մենք ամեն մեկս ունենք հստակ պատասխաներ:Իմ հարցը հետևյալն է. որտե˚ղ կտանի քեզ քո պատասխանը»:Նա փորձեց պատասխանել,բայց Ջետ Լին ավելի արագ գործեց:Ես նորից նրան ստիպեցի լռել,փոխելով թեման և հարցրի,«Կարող ես արդյո˚ք դու ասել որ «վերածնվել » ես»: - «Ոչ,բայց…» - մի փոքր կակազեց: Ես նրան խանգարեցի, - «Ընկեր այս հարցում «բայց» չի կարող լինել: Այն ինչ ձեր խումբն է սովորեցնում, հակասում է Աստվածաշնչին: «Դու պետք է վերածնվես»:

Ես զգում էի,որ դիմացինս հակառակվում էր իմ մոլեգնած հարձակմանը:Բայց ես չէի կարողանում կանգ առնել: Քանի որ ես մինչև վերջ պիտի գնայի,ես հիշեցի այն տեսարանը,որտեղ Ջետ Լին ոչնչացնում է հակառակորդին շշմեցնող հարվածներով: « Իմ ընկեր Հիսուսը Աստված է» - ես այդ ճշմարտությունը շպրտեցի նրա երեսին: Եվ ես նույնիսկ իմ Աստվածաշնչի կարիքը չունեի այդ պահին,քանի որ ես համարձակորեն իրար հետևից արտասանում էի Աստծո խոսքը: - «Սկզբում էր խոսքը,և խոսքը Աստծո հետ էր,և խոսքը Աստված էր», Յովհաննէս 1:1: Ուշադրություն դարձրու,որ դա «աստվածը» չէ ինչպես քո Նոր Աշխարհիկ Թարգմանությունն է առաջարկում»: Ես նայեցի մեքենայի մեջ և ասեցի երիտասարդ կնոջը,որ նա տեղեկացնի իր ընկերոջը օգտագործել իրական թարգմանությունը:

Ես դեռ չէի ավարտել: Ես հետ ու առաջ էի գնում: Իմ եղբայներից մեկը և նրա ուղեկցողը շփոթված հայացքով ինձ էին նայում: Հենց մարդը փորձում էր հակառակվել, ես շարունակում էի. - «Նա ամեն ինչի Աստվածն է» Հռովմայեցիս 9:5: Եթե դա ձեզ ոչինչ չի ասում,ինչ կասեք Կորնթացիս 2:9-ի մասին. «Նրա մեջ Աստվածության լիությունն է մարմնավորված»: Ավելի տպավորիչ դարձնելու համար մատնանշեցի - «Աստվածային լիություն»

Թվում էր, որ այս մարդը չափազանց հուզված էր: Բայց ահա ես մի նոր հարված հասցրի: «Մի բան էլ» - ասացի ես - «և հետո դու կարող ես ասել այն ամենը ինչ կցանկանաս»: Հայտնություն 1:17-18-ում ասվում է. «Ես եմ Առաջինը եւ Վերջինը եւ կենդանին. Եւ ես մեռած էի, եւ ահա կենդանի եմ յաւիտեանս յաւիտենից, եւ ես ունիմ դժոխքի եւ մահի բանալիները»: Ու˚մ էր դա վերաբերվում: «Մի պատասխանիր»,- ես պատասխանեցի իմ հարցին, - ‘’Մենք երկուսս էլ գիտենք,որ նա Հիսուսն է: Մահացած և կենդանի: Առաջինը և Վերջինը: Հետաքրքիր է,այդպե˚ս չէ: Քո կարծիքով ու˚մ մասին էր խոսում Հին կտակարանը ասելով ‘’Վերջինը և Առաջինը’’: Ես նկատեցի,որ նա այլևս չէր փորձում հակաճառել: Նա պարզապես ասաց, - «Ինչո˚ւ դուք չեք տալիս այդ հարցի պատասխանը»:

Հետո այս զիջումից քաջալերված,ես նայեցի ավտոմեքենայում նստած երիտասարդ կնոջ դեմքին և ասեցի նրան,որ հաջորդ անգամ նա պետք է պահանջի որպեսզի նրան ընկերակցի այնպիսի մեկը, ով գիտի Աստվածաշունչը: Հետո ես շրջվեցի դեպի այդ մարդը և ասեցի, - Եսայիայի 44:6-ում գրված է. «Այսպես է ասում Տէրը` Իսրայելի Թագաւորը,եւ նորա Փրկիչը` Զօրաց Տէրը. Ես եմ առաջինը, եւ ես եմ վերջինը.եւ ինձանից ջոկ Աստուած չկայ»: Ես նույնիսկ ինքս ինձ ապշեցրի,և այդ ամենը նույնիսկ տասը րոպե չպահանջեց:

Ես նայեցի այդ մարդուն և ասեցի, - «Ես ավարտեցի: Ի˚նչ ունեք ասելու»: Նա նայեց ինձ և պատասխանեց, - « Դե ինչ,ես կարող եմ ասել հետևյալը. Ես խոստանում եմ երբեք Եվհովայի վկա չդառնալ,բայց դուք գիտեք, որտե˚ղ են ապրում Մոնագաները»: Ինչ-որ մի կերպ,(չգիտեմ ինչպես),երբ ես հասկացա, որ նա պարզապես կանգնել էր ճիշտ ճանապարհը հարցնելու համար, ինքնատիրապետումս հավաքելով ցույց տվեցի մեր հարևանի տան տեղը: Ես ինչ-որ կերպ նույնիսկ կարողացա ձեռքով անել նրանց,երբ նրանք հեռանում էին:

Այստեղ երկու «լավ» բան կա: Առաջինը, ես արտասանեցի Աստվծաշնչից մի շարք խոսքեր, և ես ինքս ինձնից շատ գոհ էի,իմանալով որ «Աստծո խոսքը երբեք չի վերադառնում Աստծուն առանց Աստծո նպատակը իրականացնելու»:

Երկրորդ,այն ստիպեց ինձ մտածել. Ես զարմանում էի. «Արդյո˚ք հնարավոր է,որ ինչ-որ բանի բախվեմ, երբ ես քարոզեմ»: Ես հասկացա թե ինչ հեշտ է ինձ համար, վերաբերվել «կորսված» մարդկանց ինձ յուրահատուկ ինքնագոհությամբ և գերազանցությամբ,գիտակցելով թե ինչքան հզոր եմ ես: Ես հասկացա, որ եթե իմ քարոզի և վարվելաձևի մեջ չկա ողորմության և սիրո նշույլ ,ապա ես չեմ կարող համարվել ամենակարող քարոզող կամ քրիստոնյա, որը լավ վարդապետում է,այլ կդիտվեմ ինչպես մի «աղմկոտ զանգ կամ աղմուկ հանող ափսե»:

Մարդկությանը շատ ու շատ անհրաժեշտ է ողորմած Հիսուսը,Ով Իր մոտ է կանչում («Ինձ մոտ եկէք,ամեն վաստակածներ եւ բեռնաւորուծներ,եւ ես հանգիստ կ’տամ ձեզ» Մատթէոս 12:28): Նրանք կարիք ունեն տեսնելու և լսելու Հիսուսին,Ով «լիքն է շնորհքով եւ ճշմարտութիւնով» Յովհաննէս 1:14: Մարդկանց կյանքը շատ ցածր է գնհատվում: Նրանք դա չէ,որ սպասում են վարդապետից: Նրանք Հիսուսի կարիքը ունեն,ոչ թե Ջետ Լիի: