Ավետարանել մեր երեխաներին

Gospel Translations Armenianյից՝ ազատ հանրագիտարանից

Բարեփոխված քրիստոնյաները մխիթարություն են գտնում Գործք Առաքելոց 2:39-ում «Որովհետեւ ձեզ և ձեր որդկանց համար է այս խոստմունքը, եւ այն ամեն հեռաւորների համար,որոնց մեր Տեր Աստուած կ’կանչե»: Աստծո խոստմունքները բոլոր սերունդների համար են: Պողոսի համոզմունքն է,որ եթե ծնողներից որևէ մեկը հավատացյալ է, երեխաներն էլ ինքնաբերաբար «սուրբ» (Կորնթացիս 7:14) են,ինչը մեզ վստահություն է ներշնչում;«Հաւատա Տէր Յիսուս Քրիստոսին,եւ կ’փրկուիս դու եւ քո տունը» (Գործք Առաքելոց 16:31)

Մխիթարության արմատը գտնում ենք Աստծո և Աբրահամի միջև կնքված դաշինքում; «Եւ կ’հաստատեմ իմ ուխտը իմ ու քո մէջտեղը,եւ քեզանից յետոյ քո սերունդի մէջտեղը իրանց դարերի համար,որ յաւվիտենական ուխտ լինի, որ Աստուած լինեմ քեզ համար եւ քեզանից յետոյ քո սերունդի համար» (Ծննդոց 17:7):

Չնայած, պարզապես հավատացյալից ծնված լինելը քեզ փրկություն չի երաշխավորում(Հռովմեյացիս 2:12-29): Երեխան պետք է մեծանա հավատալով դաշինքին (Ծննդոց 18:19, Երկրորդ Օրինաց 6:6-9,Սաղմոս 78:1-7) և նա պետք է հավատա (Յովհաննու 3:18): Միայն նրանք «որոնք ոչ արիւնից եւ ոչ մարմնի կամքից,եւ ոչ մարդի կամքից,այլ Աստուածանից ծնուեցան» Աստծո երեխաներն են (Յովհաննու 1:10-13):

Բայց եթե չկա հավատացյալների երեխաների փրկության անքնարկելի խոստմունք,այս դեպքում կա արդյոք ինչ-որ առավելություն ծնված լինել քրիստոնյաներից:

Այո: Մեծ առավելություն: Հրեաների նման, նրանք էլ հանձնված են Աստծո նախախնամությանը (Հռովմեյացիս 3:2): Սա հսկայական առավելություն է «վերստին ծնուած լինելով ոչ թէ ապականութեան սերմից այլ անապական սերմից,ապրելով եւ հնազանդվելով Աստծո խոսքին» (Ա Պետրոս 2:23-25):

Ինչ Խոսք են լսում մնացած երեխաները տանը, դաստիարակվելով եկեղեցում, որտեղ նրանք անընդհատ լսում են Խոսքի քարոզում և ուսումնասիրում, և որտեղ նրանց ընկերները և ուսուցիչները քաջալերում են հավատալ և հնազանդվել: Որտեղ են ուսուցանում հավատքի հիասքանչ փառաբանումը և ընդմիշտ պահում իրենց հիշողության մեջ:

Եվ արդյոք փրկության խոստմունքը բոլոր նրանց համար է ով հավատում է, թե միայն վերոհիշյալների: Հաշվի չառնելով փրկության երաշխավորումը, Սուրբ Գրքի խոստմունքները կոչ են անում քրիստոնյա ծնողներին դունել պատասխանատվությունը ավետարանելու մեր երեխաներին:

Աստված ասում է մեզ պահել մեր երեխաներին Աստծո ուղու վրա (Ծննդոց 18:19), որը իր մեջ ներառում է նաև հավատք Հիսուս Քրիստոսին: Մենք պետք է հրամայենք մեր երեխաներին վստահել Հիսուսին իրենց փրկության համար: Մենք պետք է սովորեցնենք նրանց հինգ պատվիրանները, «Պատվիր քո հորն ու մորը», և դրա նշանակությունը «Որդիք,հնազանդ եղէք ձեր ծնողներին Տերով»(Եփեսացիս 6:1): «Որդյակ, Աստված ասում է ձեզ հնազանդ եղեք ինձ: Ես ասում եմ ձեզ, ապաշխարհեք մեղքերից և վստահեք Քրիստոսին»:

Հակիրճ, մենք պետք է ավետարանենք մեր երեախաներին: Մենք պետք է նրանց ամեն հնարավորության դեպքում ավետարանենք, ամեն անգամ երբ նրանք խոսում են հավատքի մասին:

Դա նշանակում է ուսուցանել նրանց,որ օրենքի միջոցով գալիս է մեղքի գիտակցությունը և հետևաբար ոչ մի մարմին չի կարող արդարանալ օրենքի գործով,եթե ոչ հավատքով (Հռովմեյացիս 3:19-28): Դա նշանակում է նորից ու նորից կրկնել այս ամենը նրանց համար, մինչ հաղորդությունը և նույնիսկ հաղորդությունից հետո; «Հավատա Հիսուս Քրիստոսին և դու կփրկվես»:

Ոչ միայն մենք պետք է ավետարանենք մեր երեխաներին,այլ մենք կարող ենք դա անել,և մեր աշխատանքը իզուր չի լինի: Ծնողի կողմից օրենքի և ավետարանի հավատարմորեն ուսուցանման և երեխայի ու երեխայի հավատքի միջև նորմալ կապը ենթադրվում է ծերերի որակավորումներից մեկում` նա պետք է ունենա «երեխաներ, որոնք հավատում են»(Տիտոս 1:6):

Բայց ինչպես կարող ենք ավետարանել մեր երեխաներին: Ահա 3 հիմնական, պրակտիկ գործողություն, որ դուք կարող եք անել վստահ լինելով,որ երեխաները անընդմեջ շփում ունեն Ավետարանի հետ,որը նրանց կքաջալերի հավատալ:

Առաջին և ամենակարևորը երիտասարդ տարիքից նրանց հաճախ,ցանկալի է ամեն օր ընդգրկել ընտանեկան փառաբանության մեջ: Մի վախեցեք: Թող այդ ամենը լինի հասարակ` կարդացեք մի հատված Աստվածաշնչից,աղոթեք և երգեք եկեղեցական կամ մանկական Աստվածաշնչից երգ:

Երկրորդ քայլը,անձնական նվիրվածության սովորությունն է: Եվս մի անգամ, թող ամեն ինչ լինի հասարակ:Պարզապես մի հատված կարդացեք Աստվածաշնչից և աղոթեք, ահա թե ինչ է անհրաժեշտ անել: Եթե նրանք ցանկանում են հետևել նոթատետրին,աղոթացանկին, կամ նշումներ կատարել, շատ լավ,բայց եթե դա նրանց վախեցնում է պետք չէ պնդել:

Երրորդ, ձեր երեխաներին ամեն Աստծո օր,սովորեցրեք փառաբանել Աստծուն, քարոզելով Խոսքը, սրբերի հետ շփումով,անընդմեջ մասնակցելով հաղորդությանը,որպեսզի նրանք կարողանան վաղ հասակից խոստովանեն իրենց հավատքը մեծերին: Անձնական և ընտանեկան բարեպաշտությունը կարևոր է, մինչդեռ Աստվածաշունչը մատնանշում է հատկապես համատեղ փառաբանությանը:

Բայց հիմքը հետևյալն է. Ինչքան նրանք տեսնում են,«որ մենք /չնայած մենք գիտակցում ենք,որ մենք մեղավորներ ենք/ հավատում ենք խոսքի հայտնության ճշմարտությանը,քանի որ Աստված է խոսում խոսքի միջոցով և /գործում ենք/ խոսքին հակառակ և հիմնականում նրանք տեսնում են, որ մենք /ընդունում,ստանում և մնում ենք/ միայն Քրիստոսի մեջ արդարացման, սրբացման և հավիտենական կյանքի համար» այնպես ինչպես Վեսթմինսթրի հավատքի Դավանանքը նկարագրում է փրկող հավատքի գործողությունը (14.2), ավելի հավանական է,որ մեր երեխաները կհետևեն մեր օրինակին (Հովհաննու 5:19):

Դուք կարող եք ձեր երեխաներին ավետարանել ընտանեկան փառաբանության շնորհիվ, սովորեցնելով նրանց անձնական բարեպաշտության և հավատքով համատեղ փառաբանության: Քաջալերվեք: Այս խոստմունքը մեզ համար է ` հավատա և կփրկվես: