Ավետարանել մեր երեխաներին

Gospel Translations Armenianյից՝ ազատ հանրագիտարանից

Վերափոխված քրիստոնյաները մխիթարություն են գտնում Գործք Առաքելոց 2:39-ում. «Որովհետեւ ձեզ և ձեր որդկանց համար է այս խոստմունքը»: Աստծո խոստմունքները բազմաթիվ սերունդների համար են: Պողոսի համոզմունքը, որ եթե ծնողներից որևէ մեկը հավատացյալ է, երեխաներն էլ ինքնաբերաբար սուրբ են(Կորնթացիս 7:14),մեզ վստահություն է ներշնչում.«Հաւատա Տէր Յիսուս Քրիստոսին,եւ կ’փրկուիս դու եւ քո տունը» (Գործք Առաքելոց 16:31):

Մենք այս մխիթարության արմատը գտնում ենք Աբրահամի հետ Աստծո ուխտի մեջ. «Եւ կ’հաստատեմ իմ ուխտը իմ ու քո մէջտեղը,եւ քեզանից յետոյ քո սերունդի մէջտեղը իրանց դարերի համար,որ յաւվիտենական ուխտ լինի, որ Աստուած լինեմ քեզ համար եւ քեզանից յետոյ քո սերունդի համար» (Ծննդոց 17:7):

Սակայն, պարզապես հավատացյալներից ծնված լինելը փրկություն չի երաշխավորում(Հռովմեյացիս 2:12-29): Երեխան պետք է դաստիարակվի հավատարին ուխտին(Ծննդոց 18:19, Երկրորդ Օրինաց 6:6-9,Սաղմոս 78:1-7) և նա պետք է հավատա (Յովհաննու 3:18): Միայն նրանք «որոնք ոչ արիւնից եւ ոչ մարմնի կամքից,եւ ոչ մարդի կամքից,այլ Աստուածանից ծնուեցան» Աստծո երեխաներն են (Յովհաննու 1:10-13):

Բայց եթե չկա հավատացյալների երեխաների փրկության ընդհանուր խոստմունք ,այս դեպքում կա, արդյո՞ք, քրիստոնյաներից ծնված լինելու ինչ-որ առավելություն:

Այո',մեծ առավելություն կա: Հրեաների նման, նրանք էլ հանձնված են Աստծո նախախնամությանը (Հռովմեյացիս 3:2): Սա հսկայական առավելություն է «վերստին ծնուած լինել ոչ թէ ապականութեան սերմից այլ անապական սերմից,ապրել եւ հնազանդվել Աստծո խոսքին» (Ա Պետրոս 2:23-25):

Ո՞ր ուրիշ երեխաներ են տանը Խոսք լսում, մեծանում եկեղեցում, որտեղ նրանք անընդհատ լսում են Խոսքի քարոզումը և ուսուցանումը, և որտեղ նրանց ընկերները և ուսուցիչները քաջալերում են հավատալ և հնազանդվել: Որտե՞ղ են նրանք սովորում հավատքի հիասքանչ օրհներգեր և հիշում դրանք:

Սակայն, փրկության խոստմունքը բոլոր նրանց համար է, ովքեր հավատում են, և միայն նրանց համար:Առավել քան փրկությունը անվերապահորեն երաշխավորելուց Սուրբ Գրքի խոստմունքները հավատացյալների երեխաների վերաբերյալ հաստատում են քրիստոնյա ծնողների պատասխանատվությունը` ավետարանելու մեր երեխաներին:

Աստված ասում է մեզ պահել մեր երեխաներին Աստծո ուղու վրա (Ծննդոց 18:19), որն իր մեջ ներառում է նաև հավատքն առ Հիսուս Քրիստոս: Մենք պետք է մեր երեխաներին պատվիրենք իրենց փրկության համար վստահել Հիսուսին: Մենք պետք է նրանց սովորեցնենք հինգերորդ պատվիրանը, «Պատվիր քո հորն ու մորը», և դրա կրառությունը«Որդիք,հնազանդ եղէք ձեր ծնողներին Տերով»(Եփեսացիս 6:1): «Որդյակ, Աստված ասում է ձեզ հնազանդ եղեք ինձ: Ես ասում եմ ձեզ, ապաշխարհեք մեղքերից և վստահեք Քրիստոսին»:

Կարճ ասած` մենք պետք է ավետարանենք մեր երեխաներին: Մենք պետք է նրանց ամեն հնարավորության դեպքում ավետարանենք, հավատքը դավանելուց և' առաջ, և' հետո:

Դա նշանակում է ուսուցանել նրանց,որ օրենքի միջոցով գալիս է մեղքի գիտակցությունը և հետևաբար ոչ մի մարմին չի կարող արդարանալ օրենքի գործով,եթե ոչ հավատքով (Հռովմեյացիս 3:19-28): Դա նշանակում է նորից ու նորից կրկնել այս ամենը նրանց մինչև Քրիստոսի հետ հաղորդությունը և հաղորդությունից հետո. «Հավատա Հիսուս Քրիստոսին և դու կփրկվես»:

Ոչ միայն մենք պետք է ավետարանենք մեր երեխաներին,այլ մենք կարող ենք դա անել,և մեր աշխատանքը իզուր չի լինի: Ծնողի կողմից իր երեխային օրենքի և ավետարանի հավատարմորեն ուսուցանման և երեխայի հավատքի միջև բնականոն կապը արտացոլվում է երեցի որակավորումներից մեկում` նա պետք է ունենա «երեխաներ, որոնք հավատում են»(Տիտոս 1:6):

Բայց ինչպես կարող ենք ավետարանել մեր երեխաներին: Ահա 3 կոնկրետ, գործնական բաներ, որ դուք կարող եք անել` համոզվելու,որ ձեր երեխաները պարբերաբար գործ են ունենում Ավետարանի հետ այնպիսի համատեքստում,որը նրանց կքաջալերի հավատալ:

Առաջինը և ամենակարևորը` երիտասարդ տարիքից նրանց հաճախ,ցանկալի է ամեն օր ընդգրկել ընտանեկան փառաբանության մեջ: Մի' վախեցեք: Թող այդ ամենը լինի հասարակ. կարդացեք մի հատված Աստվածաշնչից,աղոթեք և երգեք եկեղեցական կամ մանկական աստվածաշնչյան երգ:

Երկրորդը` արմատավորեք անձնական աղոթքի սովորությունը: Նորից` թող ամեն ինչ լինի հասարակ:Պարզապես Աստվածաշնչից մի հատված կարդալը և աղոթելը այն է, ինչ նրանք պետք է անեն:Եթե նրանք ցանկանում են օրագիր, աղոթացանկ պահել, կամ նշումներ կատարել` շատ լավ է,բայց եթե դրան ուղղորդելը նրանց վախեցնում է` պետք չէ ստիպել:

Երրորդը` ձեր երեխաներին ամեն Աստծո օր,սովորեցրեք փառաբանել Աստծուն, քարոզելով Խոսքը, սրբերի հետ շփումով,անընդմեջ մասնակցելով հաղորդությանը,որպեսզի նրանք կարողանան վաղ հասակից դավանել իրենց հավատքը մեծերին: Չնայաց անձնական և ընտանեկան աղոթքները կարևոր են, Աստվածաշունչը ընդգծում է է հատկապես համընդհանուր պաշտանմունքը:

Բայց հիմնականը հետևյալն է. ինչքան նրանք տեսնեն«որ մենք /չնայած մենք գիտակցում ենք,որ մենք մեղավորներ ենք/ հավատում ենք խոսքի հայտնության ճշմարտությանը,քանի որ Աստված է խոսում խոսքի միջոցով և /գործում ենք/ խոսքին հակառակ և կարևորը`ինչքան նրանք տեսնեն, որ մենք /ընդունում,ստանում և մնում ենք/ միայն Քրիստոսի մեջ արդարացման, սրբացման և հավիտենական կյանքի համար» այնպես ինչպես Վեսթմինսթրի հավատքի դավանանքը նկարագրում է փրկող հավատքի գործողությունը (14.2), այնքան ավելի հավանական է,որ մեր երեխաները կհետևեն մեր օրինակին (Հովհաննու 5:19):

Դուք կարող եք ձեր երեխաներին ավետարանել ընտանեկան փառաբանության շնորհիվ, սովորեցնելով նրանց անձնական աղոթքներ և հավատարմորեն մասնակցելով համընդհանուր պաշտանմունքի: Քաջալերվե'ք: «Հավատա և կփրկվես» խոստմունքը քեզ և քո երեխաների համար է: