Ինչու՞ մտապահել Սուրբ Գիրքը

Gospel Translations Armenianյից՝ ազատ հանրագիտարանից

Սկզբում՝ մի քանի վկայութուն. Ես երրորդ կողմից լսել եմ, որ Դալլասի ճեմարանի դր. Հովարդ Հենրիքսը մի անգամ հայտարարություն է արել (և ես վերապատմում են դա), որ եթե որոշում կայացնողը ինքը լիներ, ապա Դալլասի աստվածաբանական ճեմարանն ավարտող ամեն ուսանողից կպահանջեր նախքան ավարտելը անգիր հազար խոսք սովորեր Սուրբ Գրքից:

Դալլաս Ուիլլարդը՝ Հարավային Կալիֆորնիայի համալսարանի փիլիսոփայության պրոֆեսորը, գրել է. ¦Աստվածաշունչը անգիր անելը շատ հիմնարար է հոգևոր ձևավորման համար: Եթե ես ընտրեի հոգևոր կյանքի սովորույթներից, ապա ես կընտրեի Աստվածաշունչն անգիր անելը, որովհետև այն հիմանարար միջոց է մեր մտքերը լցնելու նրանով, ինչի կարիքը որ այն ունի: Թող այս օրենքի գիրքը չհեռանա ձեր բերանից: Ահա թե որտեղ դուք դրա կարիքը ունեք: Ինչպե՞ս է այն ձեր բերանը մտնում: Անգիր անելով§ (¦Հոգևոր ձևավորումը Քրիստոսի մեջ ամբողջ կյանքի և ամբողջական մարդու համար§ Կոչում, հատոր. 12, թիվ 2-ում, գարուն, 2001, էջ. 7):

Չակ Սվինդոլը գրել է. ¦Ես քրիստոնեական կյանքի պրակտիկայում գործնականում ոչ մի ավելի օգտակար բան չեմ տեսել, քան Աստվածաշունչը տապահելը... Ոչ մի ուրիշ վարժություն չի տալիս ավել շատ արդյունք: Ձեր աղոթքի կյանքը կուժեղանա: Ձեր վկայությունն ավելի ուժեղ և ավելի ազդեցիկ կդառնա: Ձեր վերաբերմունքը և հեռանկարը կսկսվեն փոխվել: Ձեր միտքը զգոն և ուշադիր կդառնա: Ձեր վստահությունը և համոզվածությունը կմեծանա: Ձեր հավատքը կամրապնդվի§ ( Կյանքի եղանակների ժամանակ զորանալը [Գրանդ Ռապիդս. Զոնդերվան, 1994], էջ. 61):

Պատճառներից մեկը, որ Մարտին Լյութերը կատարեց իր մեծ¦միայն հավատքով արդարանալ§ բացահայտումը Աստվածաշնչի մեջ՝,այն էր, որ իր երիտասարդ տարիներին Ավգուստինյան վանքում Յոհան Ստոփիցը իր ազդեցությունն էր ունեցել, որպեսզի նա սիրի Սուրբ Գիրքը: Լյութերը ուտում էր Աստվածաշունչը, այն ժամանակ, երբ մարդիկ դոկտորական կոչում էին ստանում աստվածաբանության մեջ առանց նույնիսկ կարդալու այն: Լյութերը ասել է, որ իր պրոֆեսորը՝ Անդրեաս Քարիսթադտը, նույնիսկ իր սեփական Աստվածաշունչը չուներ, երբ նա ստացավ աստվածաբանության իր դոկտորի կոչումը, և Աստվածաշունչ չուներ դրան հաջորդող շատ տարիների ընթացքում (Բաչեր, Ռիչարդ¦Մարտին Լյութերի սերը Աստվածաշնչի նկատմամբ§): Լյութերն այնքան շատ բան անգիր գիտեր Աստվածաշնչից, որ երբ Տերը բացեց նրա աչքերը, տեսնելու արդարացման վերաբերյալ ճշմարտությունը Հռոմեացից 1:17-ում, նա ասաց. ¦Այնուհետև ես հիշողությանս մեջ թերթեցի Սուրբ Գիրքը§, որպեսզի հաստատի այն ինչ գտել էր:

Այսպիսով, ահա մի քանի պատճառներ, թե ինչու են այդքան շատ մարդիկ քրիստոնեական կյանքի համար կարևորել Սուրգ Գիրքը մտապահելը:

1. Քրիստոսին համապատասխանելը

Պողոսը գրել է, որ. ¦Եւ մենք բոլորս բաց երեսով տեսնելով Տիրոջ փառքը ինչպէս հայելու մէջ, նոյն պատկերով ենք նորոգւում փառքից փառք, որպէս թէ Տիրոջ Հոգով§ (2 Կորնթացիս 3:18)։ Որպեսզի մենք Քրիստոսի նման դառնանք, մենք պետք է նրան պարզ տեսնենք: Սա տեղի է ունենում խոսքի միջոցով: ¦Տէրը կրկին երեւաց Սելովում։ Տէրը Սամուէլին երեւաց ըստ իր ասած խօսքի§ (1 Թագավորաց 3:21): Աստվածաշունչը հիշելը մեր հայացքը ավելի հաստատուև ավելի հստակ Հիսուսին սևեռելու ազդեցությունը ունի:

2. Մեղքի նկատմամբ ամենօրյա հաղթանակը

¦Երիտասարդն ի՞նչ միջոցով ուղղի ճանապարհն իր, եթէ ոչ քո խօսքերը պահելով... Քո խօսքերը սրտումս թաքցրի, որ չմեղանչեմ քո դէմ§ (Սաղմոս 118:9, 11): Պողոսն ասաց, որ մենք պետք է ¦Հոգով մարմնի գործերը սպանենք (Հռոմ. 8:13): Սպառազինության մի մասը, որը նախատեսված է սպանելու համար ¦Հոգու սուրն§ է, որը Աստծո խոսքն է (Եփեսացիների 6:17): Մինչ մեղքը մարմինը տանում է մեղավոր գործերի, մենք հիշում ենք Սուրբ Գրքի քրիստոսակենտրոն խոսքերը և սպանում գայթակղութունը Քրիստոսի գեղեցկությամբ և վեհ արժանիքներով:

3. Սատանայի նկատմամբ ամենօրյա հաղթանակը

Երբ Հիսուսը փորձվեց Սատանայի կողմից անապատի մեջ, նա Սուրբ Գրքից խոսքեր հիշեց և Սատանային փախուստի մատնեց (Մաթևոս 4:1-11):

4. Մխիթարություն և խորհրդատվություն մարդկանց համար, որոնց Դուք սիրում եք

Ժամանակները, երբ մարդիկ Ձեր մխիթարության և խորհրդատվության կարիքն են ունենում միշտ չեն համընկնում այն ժամանակների հետ, երբ Դուք Աստվածաշունչ եք ունենում Ձեր ձեռքի տակ: Եվ ոչ միայն այդ՝ ինքնաբուխ խոսած Աստծո խոսքը անսովոր զորություն ունի: Առակներ 25:11-ում ասվում է. ¦Պատշաճ ասուած իմաստուն խօսքերը նման են սարդիոնով շարուած ոսկի խնձորի§: Դա գեղեցիկ ձև է ասելու, որ երբ Աստծո սիրով լի սիրտը կարող է անել այն ինչ կա Աստծո խոսքով լցված մտքում, ճիշտ ժամանակին օրհնությունները հոսում են բերանից:

5. Անհավատներին Ավետարանը պատմելը

Ավետարանը բաժնեկցելու հնարարավորություններն այն ժամանակ են գալիս, երբ մենք Աստվածաշունչ չենք ունենում մեր ձեռքի տակ: Աստվածաշնչի արդիական խոսքերը իրենց սեփական թափանցող զորությունն ունեն: Եվ երբ որ նրանք մեր սրտից և Գրքից են բխում, վկայում են, որ արժեքավոր են սովորելու համար: Մենք բոլորս պետք է կարողանանք ավետարանն ամփոփել չորս հիմնական խորագրերի ներքո (1) Աստծո սրբության/օրենքի/փառքի, 2) մարդու մեղքի/ապստամբության/անհնազանդության, 3) Մեղավորներ համար Քրիստոսի մահվան 4) հավատքի միջոցով կյանքի պարգևի: Մեկ կամ երկու խոսք սովորեք սրանցից յուրաքանչյուրի վերաբերյալ և պատրաս եղեք դրանք բաժնեկցել ժամանակին և ժամանակից դուրս:

6. Աստծո հետ ուրախությամբ հաղորդակցվելը Նրա անձի և ճանապարհների շրջանակներում:

Ճանապարհը, որի միջոցով մենք հաղորդակցվում ենք (դա է՝ շփվելը) Աստծո հետ նրա հատկանիշների մասին խորհրդածելու և նրա նկատամամբ շնորհակալություն, հիացմունք և սեր արտահայտելու, նրա օգնությունը փնտրելու միջոցով է՝ ապրելու մի կյանք, որն արտահայտում է այս հատկանիշների արժեքները: Այդ պատճառով Աստծո մասին տեքստեր մտապահելը մեզ օգնում է նրա հետ վերաբերվել այնպես,ինչպես ինքն իրականում կա: Օրինակ՝ պատկերացրեք, որ հնարավոր է սա մտքում հիշել ամբողջ օրվա ընթացքում.

Գթասիրտ, ողորմած է Տէրը, համբերատար ու ողորմաշատ: Տէրն իսպառ չի բարկանում եւ յաւիտեան ոխ չի պահում։ Մեր մեղքերի համեմատ չվարուեց մեզ հետ, ոչ էլ մեր անօրէնութեան համեմատ հատուցեց մեզ։ Այլ որքան բարձր է երկինքը երկրից, այնքան զօրեղ է Տիրոջ ողորմութիւնն իրենից երկիւղ կրողների վրայ։ Որքան հեռու է արեւելքն արեւմուտքից, այնքան հեռացրեց նա մեր անօրէնութիւնները մեզնից։ Ինչպէս որ մի հայր գթում է իր որդիներին, այնպէս Տէրը պիտի գթայ իրենից երկիւղ կրողներին։ Նա գիտէ կազմուածքը մեր եւ յիշում է, որ հող ենք մենք։ (Սաղմոս 102:8-14)

Ես ի սկզբանե օգտագործեցի ¦ուրախություն§ բառը, երբ ասացի. ¦Աստծո հետ ուրախությամբ հաղորդակցվելը իր անձի և ճանապարհների շրջանակներում§: Մեզանից շատերը հոգեպես հաշմանդամ են. իրականում մենք բոլորս այդպիսինն ենք: Մենք չենք զգում Աստծուն մեր հուզական ամբողջ ներուժով: Ինչպե՞ս դա կփոխվի: Դրան տանող մեկ ճանապարհն այն է, որպեսզի մենք անգիր սովորենք աստվածաշնչյան հուզական արտահայտությունները և դրանք ասենք Տիրոջը և մեկս մյուսին, մինչև այն դառնա մեր մի մասնիկը: Օրինակ՝ Սաղմոս 102:1-ում մենք ասում ենք. ¦Օրհնի՛ր Տիրոջը, ո՛վ իմ անձ, եւ իմ բոլոր ոսկորները թող օրհնեն սուրբ անունը նրա§: Սա շատ մարդկանց համար բնական արտահայտություն չէ: Բայց երբ մենք մտապահենք սա և աստվածաշնչյան այլ հուզական արտահայտություններ և դրանք հաճախ ասենք՝ Տիրոջը խնդրելով, որ այդ զգացմունքը մեր սրտերում իրական դարձնի, մենք ըստ էության կարող ենք ձեռք բերել այս զգացմունքը և արտահայտությունը: Այն մեր էության մի մասնիկը կդառնա: Մենք հուզականորեն ավելի կիչ անդամալույծ կլինենք և ավելի շատ կկարողանանք հավուր պատշաճի փառաբանել և գոհանալ Աստծուց:

Կան այլ պատճառներ Սուրբ Գրությունը մտապահելու: Ես հուսով եմ, որ Դուք դրանք կգտնենք բուն պրակտիկայի ընթացքում: