Biblical Sermons and BooksՀովիվը և իր ամբիոնը. ծառայողական ամբողջականություն
Gospel Translations Armenianյից՝ ազատ հանրագիտարանից
- Related resources
- More By Albert Martin
Author Index
More About Pastoral Ministry
Topic Index - About this resource
-
English: The Pastor and His Pulpit: Ministerial Integrity
© Ligonier Ministries
- Share this
- Tweet
- Our Mission
- This resource is published by Gospel Translations, an online ministry that exists to make gospel-centered books and articles available for free in every nation and language.
Learn more (English). - How You Can Help
- If you speak English well, you can volunteer with us as a translator.
Learn more (English).
By Albert Martin
About Pastoral Ministry
Part of the series A Pastor's Perspective
Translation by Nanar Aleksanyan
You can help us improve by reviewing this translation for accuracy. Learn more (English).
Ծառայողի կյանքն իր ծառայության կյանքն է: Այս ասացվածքը ճիշտ է հիմա, ինչպես՝ երբևէ. Ի դեպ՝ ծառայողական ամբողջականությունը ցանկացած կայուն վստահելիության անբաժանելի տարրերից է այն խորաթափանց մարդկանց շրջանում, որոնց հետ մենք հովվական մտերմություն ունենք: Նման մտերմությունը մեզ խոցելի է դարձնում, որպեսզի հայտնի լինի, թե իրականում մենք ով և ինչ ենք փրկող ճշմարտության առումով, որով մենք շարժվում ենք: Հովիվ-հոտ կապը աստվածաշնչյան նկարագրով բնութագրվում է հարաբերությամբ, որտեղ փոխադարձ մտերմությունը կարևոր է (Հովհաննես10:14), հետևողական և համապարփակ ամբողջականությունը պարտադիր, եթե մեկը պետք է ծառայություն ունենա, որը և՛ ազդեցիկ է, և՛ հավանական:
Կարճ հոդվածը ինձ թույլ չի տալիս պարզաբանել այն բազմաթիվ կատեգորիաները, որտեղ պետք է նախանձախնդրությամբ ձգտել այս ամբողջականությանը, ջանասիրաբար հետապնդել, եւ ուշադրությամբ պահպանել:Այս կատեգորիաներից որոշներին անդրադարձել ենք նախորդ հոդվածներում: Ես կանդրադառնամ առաջնային նշանակության երեք ոլորտների, մասնավորապես՝ անձնական, ներքին, եւ հովվական ամբողջականությանը:
Գերագույն կարևորություն ունի անձնական ամբողջականությունը: Թերևս Աստվածաշնչում չկա մի հատված, որն այդքան հակիրճ, բայց համապարփակ նկարագրի այն, թե ինչպես դա պետք է լինի, քան Գործք 24:16-ը:Պողոսն ասաց Ֆելիքսին.<<ՙԵս միշտ ջանում են մաքուր խիղճ ունենալ Աստծո և մարդկանց առաջ>>:Այս հատվածը բացահայտում է, որ ամբողջականության առանցքում ընկած է Աստծո ներկայության մեջ հարմարավետ ապրելու վճռականությունը՝ առանց մեղադրող խղճի: Որպեսզի մեր մտքերի գաղտնի սենյակներում, մեր շարժառիթների մութ ջրերում, մեր պատկերացումներում և ֆանտազիաներում կարողանանք պահել մեր խիղճի մաքրությունը:Դա ցանկացած ժամանակ մեր համակարգիչներից և հեռուստացույցերի առջևից հեռանալն է առանց դատապարտող խղճի:Եթե խիղճը խախտվել, ապա այն արագ կհոսի դեպի մեղքի և անմաքրության համար բացված շատրվանը: Այդ հարցի լուծումը սաղմոսերգուն է տալիս.<<Եւ ի մտի պիտի ունենամ անբիծ ճանապարհով ընթանալ, մինչեւ որ նա գայ ինձ մօտ. քանզի ես իմ տան մէջ սրտիս անարատութեամբ էի ընթանում։ Աչքերիս առջեւ անիրաւ բան չդրի,եւ ուրացութիւն անողներին ատեցի>>(Սաղմոս 100:2–3): Այսպիսի մարդու համար օտար չէ օրինազանց աչքը անողաքաբար հանելը և օրինազանց ձեռքը անողոքաբար կտրելը: Ցանկացած բան, որն արյունոտում է իր խիղճը և խախտում է իր հարմարավետ ընթացքը Աստծո հետ, պետք է ամեն գնով դադարի մեղքը մեղքի վրա ավելացնելուց:
Երկրորդ` առաքյալը հաստատեց, որ առանց ներքին ամբողջականության լավ չափանիշի ոչ ոք չպետք է վերակացու դառնա Աստծո տան մեջ (1 Տիմ.3:4–5): Հովիվը պետք է այնպես քայլի, որ կարողանա իր ընտանիքի անդամների խիղճը պահել կյանքի հետևողական ամբողջականության ամուր ճանկերում: Մեր կանայք և երեխաները պետք է կարողանան իրենց և ուրիշներին ասել.<<Եթե երկրի վրա իսկական քարոզիչ չկա, ապա իմ ամուսինը, իմ հայրիկը իսկական է՚>>: Դա նշանակում է, որ Դուք պետք է պատրաստ լինեք Ձեզ վրա վերցնել և ազնվորեն խոստովանել Ձեր կնոջը և երեխաներին Ձեր մեղքերը, վերաբերմունքը և արարքները: Ոչ մի փնթփնթոց, ՙ<<կներես՚>>ի մրթմրթոց, բայց՝ <<Ես մեղք եմ գործել>> և անվանել մեղքը: ՙԴու ինձ կներես՞, ինչպես Աստված Քրիստոսի մեջ ինձ ներեց: Հետո, այնպես անեք, որ ընտանիքի անդամները տեսնեն այդ ապաշխարության պտուղները, մինչ դուք որոշված ջանքեր եք գործադրում՝ ճնշելու մեղքը, որը ժամանակավորապես խաթարել է ձեր վկայությունը, և զարգացրել է շնորհիքի հակապատկերը. Սա է<<ՙքո տանն ամբողջականությամբ քայելը>>:
Երրորդ՝ կա ծառայողական ամբողջականություն: Սա հիմնականում վերաբերում է ծառայողական կոչման և պատասխանատվության երկու առանձին լայն ոլորտի, հատկապես այն երեցների համար, ովքեր ՙքարոզելու և սովորեցնելու մեջ են՚(1Տիմ.5:17): Եթե մենք պետք է մեր քարոզչության մեջ ամբողջականություն պահենք, ապա մենք պետք է վճարենք ցանկացած անկեղծ ջանքի գին, որպեսզի համապատասխանենք 2 Տիմոթեոս 2:13-ին՝<<ՙՋանա՛ Աստծու առաջ ներկայացնել քեզ փորձուած, որպէս մի մշակ, որ ամօթով չի մնում, ճշմարտութեան խօսքը ուղիղ ներկայացնող>>։ Ամեն շաբաթ և տարեց տարի քարոզ պատրաստելը, որը էգզեգետիկայի տեսանկյունից ճշգրիտ է, աստվածաբանորեն ամուր, պարզորեն լուսաբանված, հոմիլետիկորեն մաքուր, գործնականորեն կիրառելի և լցված Քրիստոսի բույրով և շնորհքի մեծ ցուցանիշներով, կպահանջի աշխատանք, աշխատանք և ավելի շատ աշխատանք: Մեր ամբողջականության պահպանումը ուրիշ այլ ձևով չի կարող իրականացվել:
Նմանապես ամբողջականությունը Աստծո հոտի կառավարման և հովվության ոլորտներում կպահանջի այն, ինչ Պողոսն անվանում է<<ՙծննդաբերության ցավ՚>>, որպեսզի Քրիստոսը ձևավորվի Իր ժողովրդի մեջ (Գաղ.4:19): Այս գործի հատուկ ոլորտներն են բարեխոսական աղոթքը, անձնական և մատնանշված քաջալերանքները և հորդորները, չնայած ինչքան շատ դու սիրես ոչխարներին այս ձևով, այնքան քիչ քեզ կսիրեն (Կող.1:28; 2 Կող.12:15):
Փոքր Ասիայում եկեղեցիների երեցներին ուղղված իր հորդորներում Պողոսն ընդգծում է այս շատ կարևոր հարցը:Նրանց պատվիրելով <<հովվել Աստծո հոտ>>` նա թվարկում է մեղավոր վերաբերմունքը և գործողությունները, որոնք երբեք չպետք է բնութագրեն շարժառիթները կամ այն ձևը, որով նրանք իրականացնում են այս առաջադրանքը: Այս պատվիրանի գագաթնակետը հորդորն է, որ նրանք օրինակ ծառայեն հոտին (1Պետրոս 5:1–3): Այսպիսի մարդիկ իրենց խղճով կապված են Տիտոսին ուղղված Պողոսի հրահանգներն.<<քո անձը բոլորին օրինակ դարձրո՛ւ>>՚(Տիտոս 2:7):
Այո ճիշտ է, որ <<ՙծառայողի կյանքը իր ծառայության կյանքն է>>: