Biblical Sermons and BooksՆոր՝ ամեն առավոտ, նոր՝ ամեն պահ
Gospel Translations Armenianյից՝ ազատ հանրագիտարանից
Author Index
More About Grace
Topic Index
© Desiring God
Learn more (English).
Learn more (English).
You can help us improve by reviewing this translation for accuracy. Learn more (English).
Մեզանից շատերը սիրում են ողբի մարգարե Երեմիայի այս խոսքերը, որոնք մեզ պահել եմ մութ օրերին.
ՏԻՐՈՋ ողորմութիւններն են, որ չվերջացանք,
որովհետեւ չպակասեցան նորա գթութիւնները.
Նորանք ամեն առաւօտ նորանոր են.
Մեծ է քո հաւատարմութիւնը։ (Ողբ Երեմիային 3:22–23)
Երբևէ մտածե՞լ եք, թե ինչու է Երեմիան ասում, որ Աստծո անփոփոխ սերը և կարեկցանքը երբեք չեն դադարում , բայց և այնպես ամեն առավոտ դրանք նոր են: ԻՆչպե՞ս կարող է մի բան, որ երբեք չի դադարում, նոր լինել:
Յուրաքանչյուր պահ նոր է:
Մենք կարող ենք ասել, որ Երեմիան պարզապես խոսում է ֆենոմենոլոգիականորեն, այսինքն` Աստծո սերը և ողորմությունը նոր են թվում ամեն օր, չնայած դրանք իսկապես նոր չեն: Բայց ես չեմ կարծում, որ դա ճիշտ է: Երեմիայի ասածը պարզապես բանաստեղծական չէր (նա բանաստեղծ է իրականում): Կարծում եմ, որ շատ իրական իմաստ կա նրանում, որ Աստծո հարատև սերը և անընդհատ ողորմությունը ոչ միայն ամեն առավոտ է նոր, այլև ամեն պահ:
Ամեն պահը նոր է: Ամեն պահը յուրահատուկ ստեղծագործություն է Հայր Աստծո կողմից՝ Որդի Աստծո միջոցով, Ով պահում է տիեզերքը այդ պահին իր զորության խոսքով (Եբրայեցիս 1: 2-3): Երբեք պահը չի անտեսվում: Երբեք պահը չի կրկնվում: Յուրաքանչյուր պահ նոր, անվերջ հզոր և բարդ բան է, որը Բանի կողմից միտումնավոր է ասվում(Հովհաննես 1: 1): Ամեն պահը, որ Աստված ստեղծում է, Նա որոշում է լիովին հավատարիմ լինել իր բնույթին և նպատակներին: Ամեն նոր պահի Աստված հետամուտ է լինում կատարել այն, ինչ նա ասում է, որ նա կանի:
«Հին» -ը իրական պատրանք է՞
Երբ խոսքը վերաբերում է նոր կամ հին բաների փորձառությանը, ես կարծում եմ, որ մենք հակված ենք մեկնաբանելու մեր ֆենոմենոլոգիական փորձը հետընթաց կերպով: Իրական պատրանքն այն չէ, որ հին բաները նոր են մեզ թվում (Աստծո ողորմածության կամ արեւածագի նման), այլ այն է, որ նոր բաներն են հին թվում: Մենք բաները նոր կամ հին ենք ընդունում հիմնականում մեր մահկանացու լինելու պատճառով: Մենք և այս աշխարհի բոլոր երկրային կյանքը, մահանում է: Այսպիսով, մենք դիտարկում ենք ստեղծագործությունը, մինչ այն փոխվում է, և կյանքը՝ մինչ այն գնում է դեպի մահ, և այն կոչում ենք ծերացում: Բայց դա ֆենոմենոլոգիական է. դա այդպես է թվում: Իրականում ամեն ինչ նոր է ամեն պահի:
Աստված ծեր չէ: Աստված կա : Նա ինքն իրեն անվանում է «Հինավուրց», որպեսզի օգնի մեզ՝ ժամանակավոր արարածներին, հասկանալու ինչ-որ բան իր հավերժական բնության մեծությունից (Դանիել 7: 9): Բայց ժամանակն ինքն է Աստծո ստեղծագործությունը: Այն տարիքով չի որոշվում:
Դուք էլ, ըստ էության, երիտասարդ կամ ծեր չեք: Դուք կաք: Երիտասարդը և ծերը ֆենոմենոլոգիական պայմաններ են, որոնք մենք օգտագործում ենք այս շրջանում մեր ժամանակի փորձը նկարագրելու համար և որտեղ մենք կարծում ենք, որ մենք գտնվում ենք ֆիզիկական մահվան առաջընթացի մեջ: Բայց դա հարաբերական չափում է: Աստծո կամ ստեղծած տիեզերքի համեմատ մենք չափազանց նոր ենք: Բայց իրականում մենք գոյություն ունենք յուրաքանչյուր նոր պահի, և ամեն պահի փորձը նոր է: Եվ այն ամենը, ինչ մենք անում ենք, նոր է: Ինչ էլ դուք անում եք, անկախ նրանից, թե քանի անգամ եք նման բան արել նախկինում, դուք չեք անում նույն հին բանը: Դուք մի նոր բան եք անում, ինչ որ նախկինում երբեք չի արվել եւ երբեք չի կրկնվի: Մենք միշտ գոյություն ունենք նորում և միշտ անում ենք այն, ինչ նոր է:
«Ահա ես բոլոր բաները նոր եմ անում»
Գալիք դարում ես շատ եմ կասկածում եմ, որ մենք խոսելու ենք հին բաների մասին: Ամեն ինչ միշտ նոր կլինի, քանի որ մենք կապրենք Աստծո շարունակական արարչագործության ավելի մեծ, անփոփոխ գիտակցությամբ և հիացմունքով՝ առանց վերահաս մահվան սահմանափակման: Կարծում եմ՝ մենք կգտնենք, որ հրաշալի առեղծվածի աշխարհը փաթեթավորված է այս խոստման մեջ, «Ահա ես ամեն բան նոր եմ անում» (Հայտնություն 21: 5): Եվ ես կարծում եմ, որ մենք կգտնենք, որ ավելի շատ բան կա փաթեթավորված այս հայտարարության մեջ, «հները անցան» (2 Կորնթացիներ 5.17) քան երբևէ պատկերացրել ենք:
Ամեն առավոտ Աստծո հանդեպ անկեղծ սերն ու կարեկցանքն իսկապես նոր են: Իրականում նրանք նոր են ամեն նոր պահի, քանի որ նա հետամուտ է լինում շարունակաբար թարմ լուծում ունենալ, որպեսզի պահպանի իր մեծ հավատարմությունը՝ աշխատելով ձեզ համար:
Վայելեք այս նոր պահի պարգևը, անկախ նրանից, թե ինչ է այն բերում՝ իմանալով, որ նա ով «ամեն բան նոր է անում» ձեզ համար, անում է ամեն ինչ ձեր հավերժական, հարատև բարության համար (Հռովմայեցիս 8.28):